Τρίτη 7 Φεβρουαρίου 2012

Για να φτιάξεις μία κούνια

Για να φτιάξεις μία κούνια
απ τη γη ως τη σελήνη
βγάλε τα ψηλά τακούνια
κι απ το ύψος σου ότι μείνει
δως του μια να πλησιάσει
πιο κοντά σε ότι σ αρέσει
το φεγγάρι θα σε πιάσει
και την κούνια σου θα δέσει

κι εγώ δίπλα σου στο κρύο
πριν της πτήσης σου το αντίο
ποιητής amore mio
σε σεληνιακό τοπίο

την ελπίδα δεν τη χάνεις
ούτε και ποτέ τη βρίσκεις
κάνεις έτσι και την πιάνεις
και για πάντα της ανήκεις
η ελπίδα σε γυρεύει
από μακριά σε νεύει
πίσω απ ό,τι περισσεύει
η ελπίδα σε γυρεύει

κι εγώ δίπλα σου στο κρύο
πριν της πτήσης σου το αντίο
ποιητής amore mio
σε σεληνιακό τοπίο

δεν αντέχει τη μαγεία
ο ερμηνευμένος κόσμος
ίδιο πράγμα ίδια αιτία
το γλυκό φιλί κι ο δυόσμος
το μυστήριο φτιάχνει αγάπη
και το αίνιγμα τον πόθο
μην ξοδεύεις τόση λάμψη
για να ξέρω να σε νιώθω

κι εγώ δίπλα σου στο κρύο
πριν της πτήσης σου το αντίο
ποιητής amore mio
σε σεληνιακό τοπίο

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου