Παρασκευή 3 Φεβρουαρίου 2012

Συγχώρα με ξανά

Το να σου το ζητήσω δεν βλάπτει
αυτό θά κανα οπωσδήποτε
μήπως παραδέχεσαι πως πρέπει
να μου φέρεις πίσω λίγη αγάπη;
όλοι σε άκουσαν να μου το υπόσχεσαι

μακάρι να μουν το σκυλί σου για μια μέρα
που τόσο πολύ αγάπησες
όσο κανέναν άνθρωπο στον κόσμο
γι αυτό δε του φόρεσες ποτέ λουρί
αντίθετα με μένα που γνώριζα
που βάζω το κεφάλι μου
τη σέβομαι μα τη φοβάμαι τέτοια αγάπη
την καταλαβαίνω όσο τα μυστήρια που αγνοώ
μα με ξαφνιάζει ευχάριστα και επώδυνα μαζί

είναι βαριά τα χέρια του άνδρα που πλένουν πιάτα
σκληρά και καμωμένα από σίδερο
σκέφτομαι ν αρχίσω το τραγούδι, μη γελάσεις
να πάλι με έκανες να χάσω την ορμή μου, γαβ

παραδέχομαι πως έτσι είναι καλύτερα
σίγουρα ναι, υπάρχει ζωή και χωρίς αγάπη
μου φτάνει η ασημένια φυσαρμόνικα
να συνοδεύω ένα μέλλον βραχνό και άψυχο

ας δώσουμε λοιπόν τα χέρια
κι ας φύγουμε μπροστά
εσύ με τ άμορφο φουστάνι σου
κι εγώ με τα παλιά σανδάλια
ας κοιτάξουμε μπροστά
κι εγώ τα πρωϊνά που σε ποθώ
κάτι θα βρω να κάνω
συγχώρα με ξανά μωρό μου
που ξέχασα να βγάλω βόλτα τον σκύλο σου

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου