Μάταιος και ο θάνατος!

Αν και νεκρός, ο πλανήτης Άρης, υπάρχει ακόμα

με ατελείωτες ώρες στη διάθεσή του, σε μια λιθοποιητική σιωπή

κουλουριασμένος σαν θεόρατο, άψυχο, κοχύλι

που το έγλυψαν οι ωκεανοί μιας αδυσώπητης υπαγόρευσης

να εκπέμπει τους ήχους μιας αφρισμένης θάλασσας

αν κολλήσεις το αυτί σου στις ράχες των εύηχων βουνών του

χωρίς ίχνος μνησικακίας ή ζηλοτυπίας προς τους γείτονές του

όπως αποδεικνύουν τα αδιάκριτα τηλεσκόπια

κι ούτε η σταδιακή απονέκρωση, που λέμε θάνατο,

μπόρεσε να τον σκοτώσει, όπως γνωρίζουν πολλοί

ένα διάλειμμα ματαιότητας είναι το πιο φρικτό μυστικό του

μια διαταραχή της κινητήριας δύναμης του κόσμου

στο πονεμένο και αλύγιστο κορμί του

στα ανακουφισμένα κόκαλα  των βουνών του

στην ατελείωτη ύπαιθρο των εξαφανίσεων

στην εξασθενημένη αυγή του νεκρού κόσμου

στην αδυναμία που δαμάζει κάθε μορφή θανάτου

στην ασθένεια της ζωής, της φυσικής υγείας

στις φτερούγες της αθανασίας

και στη σκοτεινή ομορφιά της απεραντοσύνης