Δεν έπαιρναν απάνω τους οι τριανταφυλλιές
δεν ψήλωναν , δεν έπιαναν ακόμα
τα λίγα ρόδα έγερναν στου τοίχου τις ρωγμές
σε μια φαρδιά πρασιά, ασημένιο στρώμα
το βήμα παραήταν για το άνθισμα μεγάλο
τεράστιο να το κάνεις διαμιάς
το φως νερό της γνώσης, το σκοτάδι κάτι άλλο
πυκνός ο χρόνος της ανημποριάς
το πότισμα δεν έφτανε κι ας ήταν τακτικό
το χώμα είχε αντίδραση μεγάλη
απλώθηκε το σούρουπο στο υποστατικό
της πέτρας συνοστέωση και ζάλη
δεν έπαιρναν απάνω τους οι τριανταφυλλιές
και τις απομακρύνανε με φτυάρι
ιδρώνανε, ξιδρώνανε μα τίποτα αυτές
λευκόγκριζη σταγόνα στο χορτάρι
