Άλλο δεν έχει, αυτό είναι όλο, πιο πολύ ζωή δεν υπάρχει
το συνομολογούν και τα πουλιά, με το επουράνιο βλέμμα τους
κι ας υπάρχει πάντα το μετά σαν προσδοκία
και υπόσχεση που δραπετεύει απ τα δεσμά της, για περισσότερη
ζωή
παρόλα αυτά υπάρχει και μία θάλασσα με νερά μενεξεδιά
ζεστή και αφρισμένη, όπου κι αν φτάνει το βλέμμα μακριά
ένα απαλό σεντόνι πάνω από λιπαρά πλάσματα
όπου και αν υπάρχουν όνειρα και ανθρώπινες ελπίδες
γι αυτό τώρα που ξέρω ότι πιο πολύ ζωή δεν υπάρχει
παρά μόνο ότι λαχταράει η ψυχή να συναντήσει
η θλίψη μου, που τριγυρνά γύρω απ τους άδειους κάβους,
είναι η χαρά που δεν στερώ από κανέναν
και τώρα που ξέρω ότι πρέπει να σηκώσω το βλέμμα μου ψηλά
και σαν θαλάσσιο πουλί που ξεμακραίνει απ το γαλάζιο
να κρυφτώ μέσα σ ένα σύννεφο και να φυσάω από εκεί
επιστατώντας τους προορισμούς και επισπεύδοντας τους κι άλλο
παρηγορούμαι, όταν συνειδητοποιώ ότι πιο πολύ ζωή δεν
υπάρχει
και μακαρίζω τις αόριστες αγάπες, τις ουτοπικές
τις απόρθητες τις τρύπες μες στα σύννεφα
τα καταφύγια μιας ζωής που δεν υπάρχει
