Σηκώθηκα ασφαλής μέσα στην κάπνα
μου βγήκε η παναγιά ν ακούω σάπια
περπάτησα στην έρημη την πόλη
αν πέσω εγώ, μωρό μου, πέφτουμε όλοι
χτύπησα την καρδιά μου και ξεχνάω
μέρα τη μέρα όσα αγαπάω
ξεμάκρυνε η ασπίδα από κοντά μου
η άρνηση ειν η μόνη άμυνά μου
εφάπτωση είν η
αρμόδια η λέξη
για όποιον σ άλλο σώμα έχει μπλέξει
ξεπέταξες χθες δυο σ ένα κρεβάτι
κι η φίλη σου σας έπαιρνε ώρες μάτι
ερίζωσες στη βασική γοητεία
θέση δεν έχει δω η τυπολατρία
μπερδεύεις σος με συκωτάκια κότας
συνείδηση σαν λάστιχο κυλόττας
να συμψηφίζεις άρχισες στα νέφη
προτού σου στραπατσάρουνε το κέφι
το φως κρουστό και λείο στα βλέφαρά σου
κολάσεως τρίτος κύκλος και σειρά σου
τσάκωτο κι άλλαξε οπτική γωνία
κουμάντο κάνει εδώ η αμφιβολία
μονάχα οι νυχτερίδες και οι μπούφοι
πίνουνε τη ζωή τους μονορούφι
