Τετάρτη 14 Νοεμβρίου 2012

Άραγε να ναι αλήθεια αυτό που ζούμε;


Κλείσε ένα φως, να περισσέψει το σκοτάδι
και βάζω μπρος να βγούμε αγκαλιά απ το βράδυ
μου λες οι άντρες πια δεν χαϊδεύουνε πολύ
από την ίδια πέτρα, χέρια και ψυχή

Άραγε να ναι αλήθεια αυτό που ζούμε;
ή μήπως κόσμους να αναπολούμε, φανταστικούς;
άραγε να έχουμε κι άλλα να πούμε;
ή εγώ πως μιλάω να προσποιούμαι
κι εσύ πως ακούς;

Κλείσε ένα φως πιο καθαρά να ιδωθούμε
δεν ξέρω πως αλλά μου αρκεί να κοιταχτούμε
τα μάτια είναι φοβισμένα σαν μικρά παιδιά
που κρύβουν μάταια όποια έκαναν ζημιά

Άραγε να ναι αλήθεια αυτό που ζούμε;
ή μήπως κόσμους να αναπολούμε, φανταστικούς;
άραγε να έχουμε κι άλλα να πούμε;
ή εγώ πως μιλάω να προσποιούμαι
κι εσύ πως ακούς;