Εγώ τον ήξερα ως ένα αγανακτισμένο χρυσαυγίτη που έψαχνε τους τελευταίους μήνες για δουλειά χωρίς αποτέλεσμα και που σκότωνε το χρόνο του στο youtube διασκεδάζοντας με βιντεάκια τύπου το “πουλάκι τσίου”. Κι ως κάποιον που είχε περάσει ως συμβασιούχος από το δημόσιο, που είχε κατά το παρελθόν επιδοτηθεί πολλάκις από το κράτος, και που μιλούσε με μίσος και επιθετικότητα για τους ξένους που "μας παίρνουν τις δουλειές".
Μεσοβδόμαδα όμως που τον είδα ήτανε άλλος άνθρωπος. Ακόμα κι όταν μας πλησίασε ένας Αφγανός μικροπωλητής με δύο ζευγάρια παπούτσια στα χέρια, εκείνος είπε: “ Όχι αγόρι μου ευχαριστώ, δεν θα πάρω”. Εγώ τον κοιτούσα έκπληκτος με την ευχάριστη αυτή αλλαγή.
-Τι έπαθες ρε φίλε; λέω. Ερωτεύθηκες; -Όχι, μου λέει. Κάτι δυνατότερο. Βρήκα δουλειά.
