Το ξύλο όταν το χτυπάς να φύγουν τα τελώνια
στα μάτια να μη με κοιτάς γιατί μου φεύγουν χρόνια
τη γλώσσα μου, όταν με φιλάς, για λίγο δάγκωσέ την
κι όταν στα μάτια με κοιτάς, τη γη κοκάλωσε την
κι αν σε ματιάσω, φόρα με αγκαλιά σου και συγχώρα με
γιατί τα λόγια τρέχουν σαν κρασί απ την καρδιά
ξέχνα τον ωροσκόπο μου, τον παλιοκαιροσκόπο μου
και βγάλε απ την αγάπη μας, ξόρκια και χαϊμαλιά
απ όλα τα κακά στη γη, κανένα δε συμβαίνει
αν είναι οι άνθρωποι πολύ καλά συγκεντρωμένοι
κι αν αποστάξεις το νερό δεν γίνεται ουίσκι
όσο το ψάχνεις το κακό πρώτο αυτό σε βρίσκει
κι αν σε ματιάσω, φόρα με αγκαλιά σου και συγχώρα με
γιατί τα λόγια τρέχουν σαν κρασί απ την καρδιά
ξέχνα τον ωροσκόπο μου, τον παλιοκαιροσκόπο μου
και βγάλε απ την αγάπη μας, ξόρκια και χαϊμαλιά
