Σάββατο 15 Δεκεμβρίου 2012

Ανοχύρωτη κοινωνία


Σύσσωμη η αμερικανική κοινωνία εκφράζει τον αποτροπιασμό της για το χθεσινό μακελειό στο Κονέκτικατ αλλά αρνείται πεισματικά να αγγίξει το τοτέμ της οπλοκατοχής. Συνέπεια αυτής της εγγενούς αδυναμίας που υποθάλπει την έμφυτη βία που κλονίζει την αμερικανική γη είναι ότι κανένα μελλοντικό μακελειό δεν μπορεί να αποκλειστεί.
Η νέα γενιά των Αμερικανών βυθισμένη στον παρανοϊκό κόσμο των video games, του περιοδικού τύπου και των sites με θέμα την οπλοχρησία που κάνουν θραύση στις ΗΠΑ, της έλλειψης οικογενειακής φροντίδας, αλλά και της ταξικής οργάνωσης των σχολικών κοινοτήτων, ανατροφοδοτεί την κουλτούρα της βίας, η οποία διεκδικεί ρυθμιστικό ρόλο στην κοινωνία. Την ώρα μάλιστα που η πολιτική τάξη ξυπνάει με το δάχτυλο τεντωμένο πάνω από το κουμπί της αυτοκαταστροφής, αρνούμενη πεισματικά να ανοίξει μια γενναία συζήτηση με θέμα την αυστηροποίηση της νομοθεσίας για τα όπλα, η μοιρολατρία του δικαιώματος στη χρήση βίας για αυτοάμυνα έχει καταστεί νομοτέλεια για μια κοινωνία των καπνισμένων κανών που γίνεται ολοένα και πιο ανασφαλής, ολοένα και πιο ανίσχυρη και επιθετική. Έτσι, ψυχοπαθολογικές προσωπικότητες, εξοργισμένοι νέοι, δυσλειτουργικοί ή και απελπισμένοι ενήλικες βρίσκουν άμεση και πανεύκολη πρόσβαση στο μέσο που θα τους βοηθήσει να μετατρέψουν τον θυμό και τις εμμονές τους σε δράση, σε πληρωμένη απάντηση. Η εξοικείωση με τον θάνατο προϋπάρχει, παιχνίδι και πραγματικότητα συγκεχυμένα και ατάκτως ειρημένα στο μυαλό τους. Μια μουτζούρα σκέψεων και συναισθημάτων που οδηγεί με ακρίβεια σε ανείπωτες τραγωδίες.
Και παράλληλα, σχολεία εξοπλισμένα με ψυχολόγους, συμβούλους και τεχνογνωσία ουσιαστικής συνδρομής και υποστήριξης να αδυνατούν να υπερασπιστούν την συνεκτικότητα μιας κοινωνίας που πάσχει από βαριά ασθένεια.  

  Για τον πρόεδρο Ομπάμα, για το κογκρέσο και την αμερικανική γερουσία οι προσευχές είναι μάλλον αρκετές. Όμως ένας ακήρυχτος πόλεμος λαμβάνει χώρα στα σωθικά της αμερικανικής γης, με θύματα αθώους και ανυπεράσπιστους πολίτες. Άλλωστε για τα πανίσχυρα λόμπι της οπλοκατοχής η βία ή έστω η υπόνοιά της είναι ένα πολύ επικερδές προϊόν. Είναι οικονομία κλίμακας. Είναι παραγωγή πλούτου. Και την ίδια ώρα είναι παράδοση εγχαραγμένη στο DNA της χώρας, που θα ξεριζωθεί μόνο μαζί με το πετσί της. Μαθήματα για ολόκληρο τον κόσμο και για την Ελλάδα προφανώς. Η βία, σε κάθε μορφή της, γεννάει βία. Κι όταν παραχωρείς κάπου με ευκολία τα όπλα της αυτοδικίας είναι τουλάχιστον μεγάλη υποκρισία να αρνείσαι και να αναθεματίζεις εκ των υστέρων την ίδια την αποκρουστική της φύση .