Είναι η ψυχή του σώματος το σπίτι

Για ν αλαφρύνει λίγο η ζωή μου

άρχισα να αδειάζω αποσκευές

πέταξα αγάπες μέσα απ την ψυχή μου

κι όλες τις ανεκπλήρωτες στιγμές

δεν ξέρω εσύ πως άντεξες ακόμη

βγαίνοντας πονηρά απ την καρδιά

κρύφτηκες μες το σώμα μου σαν πόρνη

που δεν αντέχει άλλη προσφυγιά

στου σώματος τον άγιο αποσπερίτη

χώθηκες για να μη λευτερωθείς

είναι η ψυχή του σώματος το σπίτι

και του ηττημένου ο ύπνος ελαφρύς

για να αλαφρύνει λίγο η ζωή μου

άρχισα να αδειάζω αποσκευές

θεώθηκε το σώμα μα η ψυχή μου

έγινε χώμα αδειάζοντας το χθες