Κυριακή 25 Αυγούστου 2013

Η Ελπίδα γεννιέται τελευταία

Χωρίς ελπίδα άντεξα κι ας είπα εδώ αράζω
το μέσα μου ανακάτεψα και πάλι έξω το βγάζω
το νέο που περίμενα  δεν έχει ξεκινήσει
κι ο ταχυδρόμος γέρασε προτού να μ αντικρίσει

η απελπισία απλώνεται σαν ήσυχη ομίχλη
και η χαρά στριμώχνεται με τους καημούς στα στήθη
αγάπες που δε φεύγουνε γιατί ποτέ δεν ήρθαν
κι έρωτες που ήρθαν είδανε φοβήθηκαν κι απήλθαν

η αφήγηση που ψάχνουμε ξεψύχησε στη γλώσσα
κι αν την ουρά μας φτάνουμε για του δοσά την δόξα
θα κοιμηθούμε απότομα κι ό,τι θα ονειρευτούμε
ή θα μας φέρει φόρτωμα ή θα το ερωτευθούμε

κι αν όλο βλέπω γύρω μου της ενοχής χαρμάνι
κι ανθρώπους που ο έρωτας και η κρίση δεν τους πιάνει
ό,τι εξηγώ μου δίνεται σαν δεύτερη ευκαιρία
κι ό,τι ποτέ δεν γίνεται βιώνεται επί τρία

να νιώσω κάνε με καλά, να νιώσω πάλι ωραία
γιατί η ελπίδα μέσα μας γεννιέται τελευταία
μαζί με τα ορόσημα, την πλήξη και τον φθόνο
του πόνου τα οικόσημα που αντέχουμε στο χρόνο


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου