Άγρια δίψα

Άγρια δίψα σ έκαψε ξημέρωμα στα στήθη

στα μάτια σου φτερά πουλιού, και στάσιμο νερό

τέσσερις γλάροι από το στρατί , μπήκαν στο παραμύθι

να σ αγκαλιάσω θέλησα μα βγήκες στον αφρό

ο χρόνος, ο ασυμμάζευτος, σού πλένει την αλμύρα

και συ μπήγεις τα νύχια σου σε δυο μικρά κουπιά

η κούραση του έρωτα του κολυμπιού η σπείρα

κανένας δεν σε κέρδισε σε αγάπη και χαρτιά

πεισματικά με κοίταξες και μ άγγιξες το χέρι

και γω κάπως στενάχωρα στη γλώσσα σου γλιστρώ

στα στήθη σου μου έστησες ερωτικό καρτέρι

το αγγελικό σου πρόσωπο κοιτάζω στο νερό

σκασμένα είναι τα χέρια μου απ τη σκληρή επιφάνεια

καρφιά και αποτσίγαρα, σωκάρδια και χαρτιά

τα φύκια ρόδα γίνανε και σινικά στεφάνια

αρρωστημένο φέγγει φως στου δράκου τη χρονιά