Η Μέγαιρα

-Τι έχεις πάθει ρε Στέφανε και έχεις κατεβάσει τέτοιες πλερέζες; Του λέει ο φίλος του ο Παύλος

-Τι να έχω πάθει ρε Παύλο. Η γυναίκα μου η μέγαιρα φταίει που με ταλαιπωρεί απ το πρωϊ μέχρι το βράδυ.

-Κύριε Στέφανε,  μήπως μπορείτε να μου εξηγήσετε τον λόγο για τον οποίο τον τελευταίο  καιρό η απόδοσή σας έχει πέσει κατακόρυφα; του λέει λίγο αργότερα ο προϊστάμενος του.

-Η γυναίκα μου φταίει κύριε διευθυντά. Όλη μέρα γκρίνια και παράπονα είναι. Δεν την αντέχω άλλο. Μού χει κάνει τη ζωή μαρτύριο, λέει ο Στέφανος.

-Δεν μπορώ να σε βλέπω έτσι ρε Στέφανε του λέει λίγο αργότερα η συνάδελφός του, η Μαρία  που τον ψιλολιγουρευόταν. Τι έχεις, μου λες;

-Τι να έχω ρε Μαρία; Εκείνη η στρίγγλα , η αναίσθητη, η απάνθρωπη η γυναίκα μου φταίει για όλα. Ξέρεις, τι είναι να γυρίζω στο σπίτι στις έξι και μισή και να πρέπει να διαβάσω τα παιδιά και να πάω και για ψώνια; Δεν αντέχω άλλο μαζί της, θα σκάσω

Γυρίζοντας στο σπίτι του ο Στέφανος περνάει από το περίπτερο για να πάρει τα τσιγάρα του.

Όπως του δίνει το πακέτο ο περιπτεράς δε θα μπορούσε να μη παρατηρήσει ότι ο Στέφανος ήταν και πάλι κατσουφιασμένος. Παίρνει το θάρρος λοιπόν και τον ρωτάει.

-Τι έχεις Στέφανε, αγόρι μου, πρώτη φορά σε βλέπω τόσο άσχημα;

-Τι να έχω ρε Γιάννη; του λέει. Δεν τα ξέρεις; Η γυναίκα μου με έχει καταντήσει ένα ψυχικό ράκος. Ξέρεις πόσο καιρό έχω να κάνω σεξ; Ξέρεις πόσα χρόνια έχω να ακούσω από το στόμα της μια γλυκιά κουβέντα;

Κατά τις έξη και μισή πήρε να νυχτώνει, όταν ο Στέφανος γύριζε το κλειδί της εξώπορτας και έμπαινε στο σπίτι του. Στο σαλόνι η γυναίκα του αμίλητη να βλέπει τηλεόραση. Στο δωμάτιο τα παιδιά του να τρέχουν και να τσιρίζουν με τα ποδαράκια τους να χαρχαλιάζουν πάνω στο καλολουστραρισμένο δάπεδο.

Τότε, ο Στέφανος της δίνει ένα φιλάκι στο μάγουλο και της λέει: Γεια σου αγάπη μου. Μάντεψε για πια μιλούσα όλη τη μέρα.