Μέσα σ ένα δεξιοτεχνικά δομημένο φουτουριστικό σύμπαν, όπου
κυριαρχεί το ειδυλλιακό τοπίο και το υπερβατικό φως, το οποίο λούζει μαγευτικά
το φυσικό περιβάλλον, ένας δυνατός έρωτας γεννιέται μεταξύ δύο νέων ανθρώπων. Τα
πάντα όμως είναι ρευστά σε περιόδους όπου ο πόλεμος ξεδιπλώνει τις πιο σκοτεινές
πτυχές της ανθρώπινης φύσης. Εφηβικό δράμα με ρομαντικά στοιχεία και στιγμές έντασης
και αγωνίας που θυμίζουν θρίλερ, για τη φιλία , τις οικογενειακές αξίες και τα
νοήματα μιας ατακτοποίητης ζωής.
Ο Kevin Macdonald εκθέτει ένα συναισθηματικό ταξίδι αυτογνωσίας, από την κατά
βάθος ανώριμη, κακομαθημένη, αλλά και πληθωρική ιδιοσυγκρασιακά ηρωίδα του, μια
δεκαεξάχρονη νεοϋορκέζα, την Daisy.
O 46χρονος σκηνοθέτης παρακολουθεί
την πανέμορφη Saoirse Ronan
με μικρά πλάνα-σεκάνς συχνά με τη μηχανή στο χέρι και σε συνεχή κίνηση.
Οργανώνει στέρεα τη δραματική εξέλιξη, δε φορτίζει με «κινηματογραφική» συγκίνηση.
Διευθύνει το γύρισμά του με μαεστρία
Τελειώνοντας, όμως, δεν είχα την αίσθηση ότι είδα μια καλή ταινία. Άσχετα αν ξεχωρίζω ιδιαίτερα το εντυπωσιακό σκηνικό που έστησε ο Kevin Macdonald. Ο σκηνοθέτης μ αυτό έχει καταφέρει να αναδείξει τη
σοβαρότητα του παρόντος, μέσα από την κατανομή του χώρου τις χρωματικές αντιθέσεις,
εγγύτητα, απόσταση, κλίσεις, λεπτομέρεια.
Η Daisy πρέπει να ζήσει με τους μακρινούς της συγγενείς, κάπου μακριά
στο νωχελικό μέλλον, αδιαφορώντας να εγκλιματιστεί στο καταθλιπτικό αγροτόσπιτο
που αποτελεί το νέο της σπίτι .
Τότε ακριβώς είναι που ξεσπάει ένας ακόμη παγκόσμιος πόλεμος
που απειλεί με αφανισμό το ανθρώπινο είδος. Η παλέτα των φωτογραφικών χρωμάτων
αντικαθίσταται με αποχρώσεις ενός ζοφερού γκρίζου. Μια νέα δυστοπική ατμόσφαιρα
αντικαθιστά την ειδυλλιακή φύση , προσθέτοντας διαστάσεις και βάθος στη μορφή της
ταινίας.
Βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα της Meg Rossof.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου