Κυριακή 24 Φεβρουαρίου 2013

Αποχαιρετιστήριο


Ακόμα εδώ οι συνθέτες, τους  παλιούς μελοποιούν
τα ανέκδοτα του Γκάτσου και του Ρίτσου αναζητούν
ακόμα εδώ οι συνθέτες βλέπουν πιο καλά μακριά
ακόμα εδώ οι συνθέτες ψάχνουν λόγια με σκουριά

δε θέλω να ξυπνήσω, πιο πολλά γίνονται εδώ
μα θ αποχαιρετήσω δίχως να υποκριθώ
πως θα ξαναγυρίσω, πως θα ξαναφανώ
δε θέλω να μιλήσω, δε θέλω ν ακουστώ


στη χώρα αυτή που ζεις, μ ακούς; δοξάζουν τους νεκρούς
που παίρνουνε την δίψα από τους ζωντανούς
στη χώρα αυτή που ζεις, μ ακούς; τα πιο ξερά χωράφια
ζουν πιο πολύ απ τους αγρούς κι απ τους ανθούς τα αγκάθια

δε θέλω να ξυπνήσω, πιο  πολλά γίνονται εδώ
μα θ αποχαιρετήσω δίχως να υποκλιθώ
κι αν είναι δυο οι Ελλάδες τη μία αγαπώ
αυτή πού χει μπελάδες, αυτή πού χει σκοπό

η άλλη η Ελλάδα, απρόσβλητη, τραχιά
μέσα από τις βελόνες σαν κάμηλος περνά
και πάντα επιβιώνει, γκρινιάζει και νικά
η άλλη Ελλάδα που πάνω μας πατά

στη χώρα αυτή που ζεις, μ ακούς; δοξάζουν τους νεκρούς
που παίρνουνε την δίψα από τους ζωντανούς
στη χώρα αυτή που ζεις, μ ακούς; τα πιο ξερά χωράφια
ζουν πιο πολύ απ τους αγρούς κι απ τους ανθούς τα αγκάθια

Σύνδρομα στερητικά ελπίδας


Μες τα έρημα δρομάκια αλυχτούνε τα σκυλιά
ζητιανεύουν λίγη αγάπη μπρος στα στόρια τα κλειστά
σα να βλέπουν που οδηγάει ο χειμώνας ο πικρός
ο καθένας κάπου πάει κατά μόνας και τυφλός

βλέπω άνεργους ακόμα ν αγοράζουν   iphone
κι όσοι πέφτουνε στο χώμα να λερώνουν το καρμπόν
ν ανασταίνεται η ρίζα που βαθιά μας καρτερεί
να χω βγει απ την κορνίζα και να γλύφω την πληγή

μες τα έρημα δρομάκια κάτι λένε τα σκυλιά
στα μισάνοιχτα μπαράκια καθαρίσαν το ποτά
σύνδρομα στερητικά ελπίδας, πάμε πίσω κι ο,τι βγει
της σπασμένης μας πυξίδας κρύφτηκε η ανατολή

Νυφικά μαζεύω



Νυφικά μαζεύω, νυφικά παλιά
λίγο τα στενεύω, τα πουλώ ξανά
έχω και σελίδα έχω κι  άι φον
ψάξε για τον παλιατζή των ξένων νυφικών

για καινούργιες νύφες, με φτωχούς γαμπρούς
νυφικά μαζεύω από τους φτωχούς
με καινούργια μοιάζουν τσίτα η ραφή
νυφικά πουλάω για μια νέα αρχή

μυστικά του γάμου δε γνωρίζω εγώ
μα του διαζυγίου χίλια να σας πω
νυφικά μαζεύω, νυφικά πουλώ
μυστικά του γάμου δε γνωρίζω εγώ

Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου 2013

Deutcuglu Didabluyu











Περπατούσαν και μιλούσαν σε πλαϊνούς διαδρόμους στο γυμναστήριο. Ώσπου ξαφνικά εκείνη πιάνει το τηλεκοντρόλ και σημαδεύει την τηλεόραση. Εκείνος σκέφτεται: “Έλα μωρό μου, δείξε μου τώρα και το επίπεδό σου να πάθω ολοκληρωτικό μπλακ άουτ! Τι θα διαλέξεις άραγε; BBC, DW, TV5;”


Kuşlar, "merhaba" dedi.

Ayşe çok sevindi.

"Uçmak ne güzel" dedi.

Παρασκευή 15 Φεβρουαρίου 2013

Γενική ανθολογία σύγχρονης λατινο-αμερικάνικης ποίησης


Χρονολογία ορόσημο για την απαρχή ανθολόγησης της λατινοαμερικανικής ποίησης λαμβάνεται η γέννηση του Περουβιανού ποιητή Καίσαρα Βαλλιέχο. Από τότε πολύ μαγικό νερό έχει κυλήσει στο αυλάκι. Πρόκειται για μια ποίηση με βαθιές και διακλαδιζόμενες  καταβολές, καταλυτικά επηρεασμένη από τα ευρωπαϊκά ποιητικά ρεύματα των αρχών του 20ου αιώνα: φουτουρισμό, ντανταϊσμό, σουρεαλισμό κτλ.
Η πληρεστέρη αυτού του είδους ανθολογία σε λατινοαμερικάνους ποιητές σε εκλογή-πρόλογο-σημειώσεις και μετάφραση Ρήγα Καππάτου, από τις εκδόσεις Εκάτη.

Αγίου Βαλεντίνου


-Τι του πήρα εγώ του μωρουλινιού μου; της λέει χθες ανήμερα Αγίου Βαλεντίνου.
-Τι, τι ;λέει εκείνη.
-Του πήρα αυτό που λέει το τραγούδι του Μακεδόνα.
-Ένα ποδήλατο; λέει εκείνη.
-Όχι βρε, για ποιον με πέρασες; Το άλλο το τραγούδι. Τα “Μαργαριτάρια”.

Εκείνη ήταν μέσα στην έξαψη, αλλά έκανε ότι δεν ήξερε το τραγούδι για να της το πει.
-Θα μου το θυμίσεις αγαπημένε μου; του λέει
-Εκείνο βρε που λέει: “τα ωραιότερα θα σού χω αγορασμένα μαργαριτάρια από πηλό πού ναι φτιαγμένα”.

Σκέψεις 1


 Όσοι από εμάς έτυχε να γεννηθούμε κατά τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης, νιώθω ότι αντιμετωπιζόμαστε ασυνείδητα κάπως σαν τους φέροντες επίθετο “Παπαδόπουλος” μετά τη χούντα ή “Γερμανός” μετά τη ναζιστική κατοχή. Γι αυτό και αναρωτιέμαι αν τελικά μήπως μαζί με τον κύκλο της μεταπολίτευσης κλείνει πρόωρα και ο δικός μας.

Τα τρακτέρ ζητάει του Μπούτα για ένα πρωινό kill kiss


Βγήκε ο Μπάμπης, το καμάρι μιας γενιάς, στη σύνταξη
ποια θα τονε πρωτοπάρει; τού καναν επίταξη
ποια θα τονε πρωτοπάρει; τού καναν επίταξη
βγήκε ο Μπάμπης, το καμάρι μιας γενιάς, στη σύνταξη

Τον μαρκάρουνε ρωσίδες, ουκρανέζες κλπ
μα κοιτά για Ελληνίδες, έχει τα παλιά μυαλά
μα κοιτά για Ελληνίδες, έχει τα παλιά μυαλά
τον γυρεύουνε ρωσίδες, ουκρανέζες κλπ

η ζωή, του λέω, ρε Μπάμπη, πίσω δεν ξαναγυρνά
η Ρωσίδα σ όλα λάμπει, θα περάσεις πιο καλά
η Ρωσίδα σ όλα λάμπει, θα περάσεις πιο καλά
η ζωή, του λέω, ρε Μπάμπη, πίσω δεν ξαναγυρνά

δεν τα άκουσε όσα τούπα βρήκε μια απ το Κιλκίς
τα τρακτέρ ζητάει του Μπούτα για ένα πρωϊνό kill kiss
τα τρακτέρ ζητάει του Μπούτα για ένα πρωϊνό kill kiss
δεν τα άκουσε όσα τούπα βρήκε μια απ το Κιλκίς

τώρα θέλει να γυρίσει πάλι πίσω στη δουλειά
έχει ο Μπάμπης αρρωστήσει δεν του φέρεται καλά
έχει ο Μπάμπης αρρωστήσει δεν τον γνώρισα παιδιά
τώρα θέλει να γυρίσει πάλι πίσω στη δουλειά

Ε, πέστο ντε...


Παρατηρώ ότι το τελευταίο διάστημα ο σαλεπιτζής της γειτονιάς μου φέρεται κάπως παράξενα.

-Λέπι ζεστόοο, λέπι ζεστόοο, φώναζε τις προάλλες
-Που πήγε το Σα, ρε μάστορα; του λέω ένα πρωϊ.

-Α! μου λέει, παλικάρι μου, σε δύο μήνες βγαίνω στη σύνταξη.

Ουδείς πιο αχάριστος από τον ευεργέτη

Στα είκοσί του, ένας γνωστός του, τον βάζει στο δημόσιο. Έπειτα ένας άλλος γνωστός του τον κάνει καθηγητή, σε εκπαιδευτικά προγράμματα κάποιου δήμου. Ένας τρίτος γνωστός του λίγο αργότερα τον βάζει καθηγητή σε μια ιδιωτική σχολή. Σήμερα, εν μέσω κρίσης, κι αφού παραμένει ακλόνητος όχι σε μία, ούτε σε δύο, αλλά σε τρεις θέσεις εργασίας, νιώθει την ανάγκη να επιστρέψει κι αυτός κάτι στην κοινωνία. Να μπορέσει ρε αδελφέ μου να βολέψει κι αυτός κάποιον. Να γίνει το βύσμα κάποιου. Για να μπορεί αύριο μεθαύριο να λέει στα παιδιά του: Τον βλέπετε αυτόν εκεί τον αχάριστο;   εγώ του βρήκα τη δουλειά.

Τσε βάρα


Ακόμα δεν μπορούσε να καταπιεί το γεγονός που ήθελε η σύνταξή του να πηγαίνει από τα 2.800 στα 2.000. Γι αυτό και η μόνιμη επωδός του είναι: πρέπει να βρούμε έναν νέο Παπαδόπουλο, να πάρουμε τα όπλα, να κατεβούμε στους δρόμους και να τον ανεβάσουμε στην εξουσία.
Είναι πασιφανές ότι μέσα του έχει μπει το πνεύμα του Τσε Γκεβάρα. Το κακό είναι ότι του μπήκε ανάποδα.

Fashion icon


Σ ένα χωριό της κεντρικής Αφρικής, οι άνθρωποι όταν γίνονται 20 χρονών ξεριζώνουν οι ίδιοι τα μάτια τους για λόγους καθαρά στυλιστικούς.

Μας κολλούν εύσημα ...


-Προς τι τα πυροτεχνήματα, οι σημαιοστολισμοί και οι προσκλήσεις σε Ρουβά, Θεοδωρίδου, Ρέμο, εν μέσω τέτοιας τρομερής οικονομικής κρίσης; ρώτησε τον δήμαρχο του Δήμου Ν, ο εκπρόσωπος της μείζονος αντιπολίτευσης.

-Είναι επειδή ένας δημότης μας βγαίνει  στη σύνταξη, απάντησε ο Δήμαρχος καταχειροκροτούμενος από το σύνολο των παρευρισκομένων.

Τετάρτη 13 Φεβρουαρίου 2013

Εισήγηση στα χαμένα όνειρα


Πριν από λίγες ημέρες μπήκε αθόρυβα  στο σπίτι μου ένα παλιό μου όνειρο και με έπιασε στα πράσα να είμαι στο κρεβάτι αγκαλιά με σύνεργα, ζωγραφικής και σχεδίου. -Μουσική, της λέω ξαφνιασμένος, δεν είναι αυτό που νομίζεις.

Η τριλογία των ονείρων Νο1: Ο από μηχανής συνθέτης


Τις προάλλες είδα ένα όνειρο πολύ παράξενο και οφείλω να ομολογήσω ότι για να το αναλύσω περισσότερο και να το κατανοήσω χρειάστηκα τη βοήθεια ενός φίλου μου, ειδικού στα όνειρα με σπουδές και εμπειρία.
Στο όνειρό μου λοιπόν είδα ότι συναντήθηκα με διαφορά μόλις λίγων λεπτών με δυο συμμαθητές μου από το δημοτικό κι ότι και οι δύο μου έδωσαν προσκλήσεις για  να τους δω να αγωνίζονται το επόμενο Σαββατοκύριακο, τον ένα κόντρα στην Μπαρτσελόνα και τον άλλο κόντρα στη Μίλαν. Ήταν και οι δύο διάσημοι ποδοσφαιριστές και ένιωσαν έκπληξη που δεν τους γνώριζα παρότι ασχολούμουν όπως έλεγα με το ποδόσφαιρο. Η αλήθεια είναι ότι το μόνο που θυμόμουν εγώ ήταν ότι με κριτήριο  τις ποδοσφαιρικές τους ικανότητες , στα χρόνια του δημοτικού υπολείπονταν  εμφανώς από τους υπόλοιπους.
Μάλιστα, στο τέλος του ονείρου εμφανίζεται ο Μίκης Θεοδωράκης για να με πείσει να πάω να τους παρακολουθήσω γιατί θα ήταν ντροπή αν δεν πήγαινα και θα έβγαζα μια λάθος εικόνα.
-Κοίταξε, μου λέει ο γνωστός μου ψυχαναλυτής. Ο πρώτος φίλος συμβολίζει την ανάγκη σου να παραδεχθείς τις λάθος κρίσεις που έχεις κάνει κατά καιρούς για κάποιους ανθρώπους που τελικά ανέτρεψαν τα εις βάρος τους προγνωστικά . Ο δεύτερος φίλος συμβολίζει την ανάγκη σου να πιστέψεις συνολικά στους ανθρώπους και στην δυνατότητα που διαθέτουν να βελτιώνονται και να εξελίσσονται μέσα στο χρόνο.
-Και ο Μίκης; λέω εγώ, τι συμβολίζει;
-Α, ο Μίκης μη σε απασχολεί καθόλου μού λέει. Απλώς έκανε ένα ψυχολογικό guest.

Η τριλογία των ονείρων -Νο2: Guest Star στα όνειρά μου

Πάντα ονειρευόμουν να κάνω ένα  σύντομο πέρασμα από τα όνειρά μου κι εχθές το βράδυ το κατάφερα. Ονειρεύτηκα λοιπόν διάφορους ανθρώπους γνωστούς μου και άγνωστους να πετυχαίνουν πράγματα, να ευτυχούν, να αναγνωρίζονται, να συμμετέχουν ενεργά  και πάνω που άρχισα να αναρωτιέμαι αν θα συμμετείχα καθόλου και του λόγου μου σ αυτό φεστιβάλ εκπλήρωσης, τσουπ νά μαι κι εγώ, να περνάω με το σκυλάκι μου μπροστά από την κάμερα, σαν τον Χίτσκοκ, στα “Πουλιά”.

Η τριλογία των ονείρων -Νο3: Κι όμως δεν γυρίζει

Όνειρο νούμερο τρία. Χτυπούν το κουδούνι μου ένα γεροντοπαλίκαρο και μια γεροντοκόρη. Ανοίγω. Είμαστε τα όνειρά σου μου λένε, και κάνουμε έρανο. Έρανο για πιο λόγο, λέω εγώ. Για να σε πείσουμε ότι ακόμα δεν χάθηκε τίποτα. Ευχαριστώ, τούς λέω και καλή συνέχεια, αλλά δώσαμε δώσαμε...

Παρασκευή 8 Φεβρουαρίου 2013

Πάτησα πόδι

Αυτή γύρισε ξανά στη ζωή μου και περίμενε να βρει τον παλιό Χάρη. Αλλά εγώ της τον έκοψα τον αέρα  από την αρχή. Δυο τρεις φορές την ημέρα το πολύ πολύ, της είπα.

Σοφό, μ είδε στον ύπνο της σοφό


Μου λέει η Μαρία: Χάρη, εχθές το βράδυ σε είδα στον ύπνο μου.
Εμένα; λέω εγώ. Και τι σου έκανα;
Μου έδινες μερικές πολύ καλές συμβουλές.

Λύσεις



Στα 55 του όχι μόνο αποφάσισε να μάθει κιθάρα αλλά τό βαλε και σκοπό της ζωής του να διαπρέψει. Επειδή όμως δυσκολευόταν λιγάκι στην αρχή με τις συγχορδίες και τα ακόρντα αποφάσισε να παρακολουθήσει και κάποια σεμινάρια για ενήλικες με μαθησιακές δυσκολίες.

Σαν βγεις στον πηγαιμό για εργασία, θα εύχεσαι να είχες βγει στον πηγαιμό για την Ιθάκη


-Εσύ ρε Χάρη, μου λέει ένας φίλος μου, αν ποτέ πας στη Γερμανία και αν το σκέφτεσαι στα  σοβαρά, όχι μόνο θα βρεις δουλειά αμέσως, αλλά θα πιάσεις και την καλή.
-Ναι ναι, κι εγώ αυτό πιστεύω, λέω
-Οι Γερμανοί είναι γάτες σ αυτά, δεν αφήνουν τίποτα στην τύχη, και θα σε αξιοποιήσουνε πολύ σωστά, να το ξέρεις, συνεχίζει.
-Ναι, ναι ρε συ, το ξέρω, ευχαριστώ.
- Εσύ είσαι  μεγάλο ταλέντο ρε, μου λέει. Δεν πρόκειται να χαθείς.
-Ναι, ναι, το ξέρω ρε συ, του λέω, ευχαριστώ για την στήριξη.
-Να τους δώσουμε κι εμείς κάτι ως αντάλλαγμα που μας έδωσαν τον Ρεχάγκελ, μου λέει.
-Εντάξει, είπαμε σ ευχαριστώ, αλλά μην το παραχέζεις κιόλας.

Μ εκείνη τη γερή σπρωξιά


Τελείωσαν τα ψέματα, λιγόστεψαν κι οι αλήθειες
και μείναν τα αποφθέγματα για να μας τυραννούν
στα κρύα απογεύματα που γίνανε συνήθειες
και μεις δυο στόχοι ευάλωτοι που επάνω τους ξεσπούν

αυτό το λάθος που αργεί, το αλάθητο αγιάζει
και η στιγμή που αργοπορεί, κάπου θα απαγκιάζει
τα λόγια πού παν οι σοφοί δεν μ έχουνε γλυκάνει
μονάχα η δική σου ευχή καλό μου έχει κάνει

αν μού λεγες συγκίνησε τον κόσμο και ανέβα
για την κορφή ξεκίνησε  και νικητής κατέβα
θα είχα γίνει πια αυτό που πάντα ονειρευόμουν
μ εκείνη τη γερή σπρωξιά που μού δινες φτιαχνόμουν

την τελευταία μου λευκή σελίδα σού κρατάω
για να τη γράψουμε μαζί και μ όσους αγαπάω
σ  ένα τετράδιο σχολικό γεμάτο με κουλούρες
αξία έχουν το κενό, οι παύσεις και οι μουτζούρες

Μη του μιλάτε του γηραιού...


Τελικά έχουνε δίκιο όσοι λένε  ότι είμαστε περίεργη ράτσα εμείς οι  Ηρακλείδες. Για του λόγου τω αληθές παραθέτω το εξής παράδειγμα: κάθε φορά που συναντώ στο δρόμο μετά από ήττα της ομάδας μας τον παλιό μου γείτονα, τον κυρ Γιάννη τον Ηρακληδέα είναι ικανός να με σταματήσει και να μου μιλάει για 20 ολόκληρα λεπτά για το χαμένο, χθεσινό παιχνίδι.
Αντίθετα, όταν η ομάδα έχει κερδίσει, δεν μου λέει ούτε καλημέρα.

Αγριόπαπιες πετούν ανάστροφα (Τομ Ρόμπινς)


Ένας από τους πιο ιδιαίτερους συγγραφείς της εποχής, ο πολυταξιδεμένος Τομ Ρόμπινς συγκεντρώνει τα μικρά κείμενά του σ ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο ανθολογίας. Μέσα σ αυτό μπορείτε να βρείτε, ταξιδιωτικά άρθρα, δοκίμια και σχόλια, καθώς και μια σειρά, αδημοσίευτα τα περισσότερα, ποιήματα, γραμμένα με το μοναδικό του στυλ αυτό που ξέρει να συνδυάζει το καλοσμιλεμένο χιούμορ με τον πηγαίο λυρισμό και την τραχύτητα του καθημερινού λόγου με την πιο διανοουμενίστικη και εκλεπτυσμένη μορφή λογοτεχνίας που συναντιέται στις ημέρες μας.
Στα μικρά κείμενα του Ρόμπινς αναδεικνύονται στο ακέραιο τα χαρακτηριστικά που βρίσκουμε και  στα μυθιστορήματά του με σημαντικότερο από όλα την γοητευτική του γλώσσα που καταφέρνει να εναρμονίζει τόσο διαφορετικά και ετερόκλητα στοιχεία, όπως τον ερωτισμό, τον μυστικισμό, την ποίηση της φευγαλέας στιγμής, την εύθυμη αναίδεια και την αντισυμβατική ελευθερία. Από τις εκδόσεις Αίολος.

Persepolis Marjane Satrapi


Ένα πανέξυπνο παιδί που είναι επηρεασμένο από μεγάλες ιδέες και ιδανικά, μας αφηγείται τις κοσμοιστορικές αλλαγές που άρχισαν να συντελούνται στη χώρα του, το Ιράν, από τα τέλη της δεκαετίας του 1970. To Graphic Novel της Marjane Satrapi, το οποίο μεταφέρθηκε πολύ επιτυχημένα και στον κινηματογράφο, αποτελεί την προσωπική μαρτυρία της δημιουργού για την καθημερινή ζωή στο Ιράν, ειπωμένη μέσα από μια  αφαιρετική αφηγηματική γραμμή που συνδυάζει με μοναδικό τρόπο την τραγωδία με το χιούμορ.

Nobels Last Will


Η αστυνομική ρεπόρτερ Annika Bengtzon καλύπτει για τη λαϊκή εφημερίδα Kvalspressen την ετήσια απονομή ενός βραβείου Νόμπελ, όταν κατά την διάρκεια μιας δεξίωσης γίνεται μάρτυρας μιας διπλής απίστευτης δολοφονίας.
Δύο άνθρωποι δολοφονούνται σχεδόν μπροστά στα μάτια της, ο ένας από αυτούς είναι ο βραβευμένος με το βραβείο Νόμπελ για μια αμφιλεγόμενη έρευνά του στην ιατρική, επιστήμονας Aaron Vissel. Η ρεπόρτερ καλείται από την αστυνομία ως μάρτυρας κλειδί και λέει ό,τι είδε. Οι αρχές θεωρούν ότι πίσω από τη διπλή δολοφονία κρύβεται μια εγκληματική οργάνωση που συνδέεται με φονταμενταλιστές στη Μέση Ανατολή. Ωστόσο, η Αννίκα από την αρχή πιστεύει ότι ο πραγματικός στόχος των δολοφόνων δεν είναι ο βραβευμένος ερευνητής, αλλά η παρτενέρ του στον τελευταίο του χορό, Caroline Von Behring.
Σουηδικής παραγωγής αστυνομικό θρίλερ δια χειρός Peter Flinth και βασισμένο στην νουβέλα της Liza Markround το “Nobels Last Will” είναι μια ταινία εξιχνίασης ενός εγκλήματος από μια δημοσιογράφο που παρακάμπτει την ορθόδοξη έρευνα για να βυθιστεί στα άδυτα της επιστημονικής έρευνας, εκεί όπου θα ανακαλύψει τελικά έναν κόσμο ελαστικών συνειδήσεων και ανήθικων,  ή μικροπρεπών κινήτρων, κάθε άλλο παρά αγγελικά πλασμένο.

Intruders


Ένα παιδί στην Ισπανία τρομοκρατημένο από την μορφή ενός τέρατος ζητάει από τη μητέρα του να το προστατεύσει. Εκείνη ζητάει τη βοήθεια του πατέρα Αντώνιου για να εξορκίσει το τέρας από τη ζωή τους. Την ίδια ώρα μία έφηβη στο Λονδίνο, η Mia,  αντιμετωπίζει περίπου το ίδιο πρόβλημα.
Βρίσκει ένα βιβλίο με τις ιστορίες του τέρατος Hollowface μέσα σ ένα κουτί, κρυμμένο σ ένα δέντρο και αρχίζει πια να ζει και να αναπνέει υπό την παρουσία ενός τέρατος στη ζωή και τα όνειρά της. Όταν το τέρας της επιτίθεται η κάμερα ασφαλείας δεν καταγράφει καμιά απολύτως υπερφυσική παρουσία. Άραγε είναι όλα αυτά καρποί μιας γόνιμης παιδικής φαντασίας, μια συλλογική παραίσθηση, ή κάτι περισσότερο απτό, υπαρκτό και εξομολογήσιμο;

Πέμπτη 7 Φεβρουαρίου 2013

Θέλω να κάνω χρήματα πολλά!!!


Θέλω να κάνω χρήματα πολλά
για ν αγοράζω σάντουιτς το μήνα μια φορά
και να μπορώ τις Κυριακές, γήπεδο να πηγαίνω
θέλω να βγάλω χρήματα, στα σινεμά να μπαίνω

θέλω να κάνω χρήματα πολλά
γιατί άλλο δεν ανέχομαι αυτή να με κερνά
έχω και μια υπόληψη, δε θέλω να τη χάσω
θέλω να βγάλω χρήματα ποπ κορν να την κεράσω

θέλω να κάνω χρήματα πολλά
να κάνω ένα ταξίδι μέχρι την Καλαμαριά
κι όταν θα βάζει ο γείτονας πετρέλαιο νέτα σκέτα
θέλω να βγάλω χρήματα, να βάζω εγώ ζακέτα

θέλω να κάνω χρήματα πολλά
για να της δώσω στα γενέθλιά της μια χαρά
σερβιέτες, τσιμπιδάκια κι ό,τι άλλο μου ζητήσει
θέλω να κάνω χρήματα, για ό,τι επιθυμήσει

θέλω να κάνω χρήματα πολλά
να φτιάξω την τηλεόραση που όταν φυσά χαλά
για να μπορώ τα Σάββατα, στο πάρκο να την πάω
θέλω να κάνω χρήματα, σαλάτα να κερνάω 

Κι αν ήμουν χθες στον Ηρακλή


Κι αν έχω φύγει απ την πηγή
χωρίς νερό να έχω πιει
κι αν συνεχίζω το κουπί
σε μία θάλασσα ξερή
κι αν κυνηγάω σαν πουλί
το άπιαστο και το πολύ
είναι γιατί έβλεπα παιδί
Βασίλη Χατζηπαναγή

κι αν τριγυρίζω στο μηδέν
και τα όνειρά μου ακόμα καιν
κι αν αίμα στάζει η πληγή
και δεν με σκιάζει ό,τι αργεί
κι αν θα γυρίσω όλη τη γη
ψάχνοντας μία Κυριακή
είναι γιατί έβλεπα παιδί
Βασίλη Χατζηπαναγή

Κι αν ήμουν χθες στον Ηρακλή
κι οι μπάτσοι κάναν την αρχή
κι αν αγαπάω μια φορά
κι ό,τι υπάρχει μ αφορά
κι αν ξαναγύρισα εκεί
που πιο πολύ έχω πληγωθεί
είναι γιατί έβλεπα παιδί
Βασίλη Χατζηπαναγή

Εγώ από τότε τά λεγα...


Που είσαι ρε Λάμπρο; που χάθηκες ρε φίλε; πόσο καιρό έχουμε να τα πούμε;
Δε θά ναι τρία, τέσσερα χρόνια; Αν κάνω λάθος διόρθωσέ με, αλλά νομίζω ότι η τελευταία φορά που μιλήσαμε ήταν στα μέσα του 2009.
 Τότε που μου είχες ζητήσει να χρησιμοποιήσω το δημοσιογραφικό μου ένστικτο για να κάνω μια πρόβλεψη σχετικά με το πόσο καιρό θα διαρκέσει η κρίση στην Ελλάδα. Κι εγώ θυμάμαι ότι σου είχα πει: τέσσερις μήνες; πέντε; έξι, βαριά βαριά.
 Μετά γιατί χάθηκες  βρε; 

Τετάρτη 6 Φεβρουαρίου 2013

Να το πάρεις το χωράφι, να το πάρεις, μην το παιδεύεις...


Κωλοτούμπας ο Ιρλανδός γίνεται ολοταχώς, πριν το τέλος της σειράς θά ναι μνημονιακός

Ο Πύργος του Στάλινγκραντ

-Υπάρχουν και αριστεροί Κάρσον, papa.

Πατέντα

Για να αντιμετωπίσετε αποτελεσματικά ως δύο σε ένα την ελληνική σχιζοφρένεια και την οικονομική δυσπραγία φροντίστε ώστε  ο φανταστικός σας φίλος να είναι ψυχίατρος.

Παρασκευή 1 Φεβρουαρίου 2013

Σκοτώνουνε τα άλογα πριν ή αφού γεράσουν


Μιλάς στα σύννεφα κι ακούς ψιλές φωνές δίπλα στο ρυάκι
και τη σκηνή καρφώνεις μ ένα σάπιο πασαλάκι
το δάσος στοιχειωμένο, τσιριχτές πευκοβελόνες
στα τέσσερα απλωμένο, μυρωδιές, σιτοβολώνες

δεν σ έμαθα καλά μα ότι έμαθα μου αρκούσε
το πάθος σου για τούτη τη ζωή με αφορούσε
γλυκό το σεληνόφωτο ξασπρίζει τα μαλλιά σου
το πλοίο καθυστέρησε μα είμαι εγώ κοντά σου

γυρίζεις απ τη βόλτα σου μ ελιές και άγριο θυμάρι
μου λες τα πάντα φτιάχνεις με μισό κιλό ζυμάρι
και άνθρωπος της πόλης μόλα ετούτα μαλακώνει
μες στην καθησυχαστική ροή που μας τεντώνει


σκοτώνουνε τα άλογα πριν ή αφού γεράσουν
μα υπάρχει μία ζώνη που δεν ξέρουν να τα πιάσουν
είμαστε αποσπάσματα σε μια ιστορία ξένη
δίδασκε κάποτε ηθική η αρχαία ατιμασμένη

για λίγο θα μπορούσες να κρυφτείς εδώ μαζί μου
και έπειτα να έρθεις σ επαφή με την ψυχή μου
προχώρησε παράλληλα στην όχθη μη σε βρούνε
υπάρχουν διάσπαρτοι καταυλισμοί που θα στα πούνε

θεέ μου ελπίζω, τούτη τη φορά να λειτουργήσει
τρέξε και πίσω μη κοιτάς, κανείς να μη σε πείσει
τώρα υπάρχει μόνο το κρύο νερό κι ο πόνος
η φύση σε αγκάλιασε, φυγά δεν είσαι μόνος