Νηστικό αρκούδι δε χωνεύει (ΠΑΡΑΜΥΘΙ)

Να γινόταν χορευτής στα μπολσόι της βροχής

είχε πάντα στο μυαλό, ένα αρκούδι από μικρό

μια τσιγγάνα το χε βρει και του είχε υποσχεθεί

εμφανίσεις χίλιες δυο, σ απαιτητικό κοινό

μα η μάνα είχε αρνηθεί να τον κάνει χορευτή

καλλιτέχνη, ηθοποιό, να τον δει ήθελε γιατρό

κι όταν ήτανε μικρό, τον κρατούσε νηστικό

ή του έδινε πικρό φαγητό πριν το χορό

το αρκούδι όμως ζητούσε να το πάνε για να δει

χορευτές που αγαπούσε, στη σκηνή τη λυρική

κι όταν φάνηκε η τσιγγάνα, μ ένα κόκκινο χαρτί

πίσω έκανε η μάνα, κι έβαλε υπογραφή

από τότε το αρκούδι, δίνει σόου με χορό

κι έχει μάθει από μικρούλι να χορεύει νηστικό

γιατί του παν πως η τέχνη είναι πάνω απ την τροφή

και το φως του καλλιτέχνη, δε γνωρίζει απ οροφή

έτσι το μικρό αρκούδι χόρευε εθελοντικά

κι έλεγε κι ένα τραγούδι, αν δεν έτρωγε πολλά

κι η τσιγγάνα το αγαπούσε, του φερότανε καλά

και τη μάνα του καλούσε, στις πρεμιέρες τακτικά

κι αν η μάνα του ακόμα, να το δει ήθελε γιατρό

πρώτη έπεφτε στο χώμα, για να δει χορευτικό

κι αν εκείνο αδυνατούσε απ τη λίγη την τροφή

κάποια κίνηση ζητούσε, τέλεια για να του βγει

μα ένα βράδυ η τσιγγάνα, του δωσε φαΐ διπλό

κι όταν γέμισε η αλάνα το αρκούδι ήταν αργό

«έχω πρόβλημα στην πέψη να χωνέψω δεν μπορώ»

«πιες μια κόκα κόλα Αλέξη, έχει η Πέπσι ανθρακικό»

«να χωνέψω δεν μπορώ, γιατί είμαι νηστικό

τρέφομαι με το χορό, και το αγαπητό κοινό»

 θα σας πω τι είχε γίνει, βρήκε άλλο αρκούδι αυτή

και αφορμή έψαχνε να φύγει, το αρκούδι το σταχτί

κι όταν γύρισε στο σπίτι ρώτησε αν είναι αργά

να σπουδάσει το διαβήτη, κι άλλα παθολογικά

«έκανα αυτό που είχα από πάντα στην καρδιά

τώρα θέλω κάθε βήχα να τον κόβω οριστικά»

«μ έκανες ευτυχισμένη, είπε η μάνα του η καλή

ένας παθολόγος μένει στη γωνιά τη διπλανή»

κι όπως πήγαινε το αρκούδι είδε κόσμο στο γιαλό

να χορεύει ένα άλλο αρκούδι, μπρέικ ντανς με το στανιό

κι η τσιγγάνα να μαζεύει με το ντέφι τα λεφτά

το γιατρό δε να χαζεύει σαν τον κάθε κατσαπλιά

κι είπε το μικρό αρκούδι: «εγώ είμαι χορευτής

δε θα ρίξω το μουσούδι, άλλο πλέον καταγής»

«δεν χρειάζομαι τσιγγάνα, μα και μόνος μου μπορώ

θα πικράνω μεν τη μάνα, μα θα ζήσω απ το χορό»

ζήσαν όλοι πιο καλά, απ το αρκούδι τελικά

μα όταν γέρασε πολύ και τελειώσαν οι χοροί

έκανε παρέα καλή, με το αγόρι πού χε δει
που μακρύ είχε μαλλί, και αρκούδι είχε ντυθεί
για να βρει να εργαστεί