Πέμπτη 9 Ιανουαρίου 2014

Εκατό χρόνια νόμιζε πως έζησε (ΠΑΡΑΜΥΘΙ)

Κείμενο-Σκίτσα: Χάρης Καραγκουνίδης


Δεν έπινε, δε βάδιζε, δεν έτρωγε γλυκά
τα έξοδα λογάριαζε, δεν έμαθε αγγλικά
ποτέ του δεν ταξίδευε, δεν ήθελε να δει
ένα ζωμό μαγείρευε ολόκληρη ζωή

είχε δυο κόρες όμορφες, που ήλιος δεν είχε δει
και μια γυναίκα αόρατη, που ήτανε πιστή
πολύ ποτέ δε δούλεψε, ευθύνες δε ζητά
κι ούτε ποτέ ταράχτηκε στην αδικία μπροστά

ποτέ του δεν αντέδρασε ο άμοιρος αυτός
κι ο κόσμος ήρθε κι έδεσε πάνω του γενικώς
πέρα απ τη μύτη του  δεν κοίταξε μακριά
μία φορά φόρεσε μπλε, μια έπαιξε χαρτιά


για όσα του δίναν στη δουλειά, αντίρρηση καμιά
ποτέ δεν οργανώθηκε συνδικαλιστικά
έτσι είναι ο κόσμος έλεγε κι έπιανε μια γωνιά
γ ι άλλους ποτέ δεν έκλαιγε, μα είχε καλή καρδιά

Μα μια Τετάρτη πέθανε, ήσυχος το πρωί
δεν είχε ομάδα που έχανε, να στεναχωρεθεί
τη σύνταξη του έπαιρνε σχεδόν κανονικά
λιγάκι μόνο έγερνε μα φυσιολογικά

Προτού τον Άγιο Πέτρο δει, στο γραμματέα μπροστά
του αποδίδουνε χαρτί με κάποια ποσοστά
εγώ ήξερα πως έζησα, χρόνια πολλά εκατό
μα εδώ εσείς μου γράφετε, μονάχα δεκαοχτώ

Οι εξετάσεις αίματος, δείχνουν δεκαοχτώ
χρόνια που αλήθεια ζήσατε και όχι εκατό
στον Άγιο Πέτρο στάθηκε μπροστά για επιλογές
κι εκείνος κοντοστάθηκε και είπε: οι δύο οι γνωστές

Η μια είναι ο παράδεισος, μια άλλη ζωή να δεις
και η άλλη είναι η κόλαση, τα ίδια για να βρεις
σου δίνω μέρες δεκατρείς να το ξανασκεφτείς
κι αν καταλήξεις τελικά να έρθεις να μου πεις

Μπορώ να πάω λέει ξανά, για λίγο στη ζωή;
ο Άγιος Πέτρος απαντά: η πόρτα είν ανοιχτή
μα σαν στο σπίτι γύρισε σαν φάντασμα απλό
τις κόρες του συγύρισε γιατί έψαχναν γαμπρό

Λίγο κι αργά τον κλάψατε τούτο τον θάνατο
πρώτη φορά αντέδρασε μα μετά θάνατον
εγώ δεν σας μεγάλωσα αναίσθητες πολύ

και τότε ξάφνου σκέφτηκε μόλις τι είχε πει
σαν μια γροθιά η γυναίκα του κι οι φίλες  απαντούν
«αυτές ότι κι αν μάθανε σε σένα το χρωστούν»
μετά πήγε στους φίλους του στο καφενείο μπροστά
που παίζαν με τους σκύλους τους και γέλαγαν μετά

τότε αυτός κατάλαβε πως πέρασε η ζωή
μεγάλωσε και γέρασε χωρίς να αγαπηθεί
γι αυτό τώρα στο θάνατο δεν ξέρει τι ποθεί
να δει κάτι απαράλλακτο ή κάτι άλλο να δει;

Βαδίζοντας στα σύννεφα, φοβία είχε καιρό
«να ζήσω κάτι άλλο ή εκείνο που μπορώ;»
ο Άγιος Πέτρος έμοιαζε αδέκαστος κριτής
τίποτα δεν τον ένοιαζε για να βοηθηθείς

Λοιπόν τι αποφάσισες; του λέει μια φορά
Άλλη ζωή λαχτάρισες ή μόνο την παλιά;
«θα επιλέξω την παλιά, λέει τότε αυτός
δεν αγαπάω τη δουλειά κι είμαι και βαρετός»

«τότε να πας στην κόλαση, που μοιάζει με ζωή
να βλέπεις τηλεόραση το βράδυ το πρωϊ
ας έρθει ο επόμενος λέει ο θυρωρός
ήταν αναμενόμενος ο δρόμος ο γνωστός


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου