Κυριακή 2 Μαρτίου 2014

Η μικρή μας πόλη (Θόρντον Ουάιλντερ)

Ο αφηγητής του έργου «Η Μικρή μας Πόλη», μας ενημερώνει σχετικά νωρίς ότι πρόκειται να παρακολουθήσουμε ορισμένα μόνο στιγμιότυπα από την καθημερινή ζωή σε μια μικρή αμερικανική κοινότητα, που θα μπορούσε να είναι οποιαδήποτε πόλη σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου. Σε ένα τόπο όπου μια φορά το χρόνο γιορτάζεται το φιλί κι όπου οι εποχές εναλλάσσονται με τρόπο διακριτό και ευανάγνωστο, μετατρέποντας ,μ έναν περίεργο αυθορμητισμό, την κάθε φυσική οντότητα σε ένα μικρό μνημείο ιστορικής παρουσίας και μνήμης. Είναι όμως αρκετή η καθημερινότητα για να δικαιώσει το νόημα μιας ολόκληρης ζωής; Στο ρητορικό αυτό ερώτημα, οι νεκροί χαρακτήρες του συγκεκριμένου  έργου τοποθετούνται καταφατικά, όντας πια απογαλακτισμένοι από τη βαρύτητα μιας κοπιώδους και εξαντλητικής διαδρομής.

Η ανθρώπινη φύση καταβυθίζεται σχεδόν νομοτελειακά μέσα στην άγνοια και την τυφλότητα, αδυνατώντας να αποτιμήσει τα ανεκτίμητα των πιο μικρών συμβάντων της καθημερινής μας ζωής, αποφαίνεται ο Θόρντον Ουάιλντερ, συγγραφέας του πολυβραβευμένου έργου «Η Μικρή μας Πόλη» .Και  ξετυλίγοντας το κόκκινο κουβάρι της συνειδητοποίησης που δένει μεταξύ τους μόνο αυτούς που πλέον καταλαβαίνουν τα πάντα επειδή πια δεν είναι ορατοί από κανέναν, επιχειρεί να φτάσει μέσα από τον δύσβατο δρόμο της απλότητας και της λιτότητας σ ένα ξεκάθαρο δια ταύτα.

Παρακολουθούμε, λοιπόν, μια συγκινητική και ευαίσθητη ιστορία χωρίς υπερβολικές κορυφώσεις, εντάσεις ,και δραματικές ακμές, που ξεδιπλώνεται μέσα από τη σχέση δυο παιδιών, της Έμιλι και του Τζωρτζ και γινόμαστε μάρτυρες ενός υπέροχου φεγγαρόφωτου, μιας μικρής γιορτής, στη χάση και τη φέξη, κι ενός γάμου, που θέλει και δε θέλει να ολοκληρωθεί, τηρώντας μια σύγχρονη παράδοση. Η φυσική ομορφιά του τοπίου αναδύει μυρωδιές και αρώματα μέσα από την μαγική παντομίμα των χαρακτήρων.
Μια Πολωνή φέρνει στον κόσμο το παιδί της, την ώρα που μια κατσίκα τα τινάζει και μια κοπέλα πεθαίνει ενώ είναι ακόμα νέα. Ο γιατρός της μικρής πόλης που φοβάται να ταξιδέψει για να μη δοκιμάσει κατά την επιστροφή του την πικρή αίσθηση του να μην τον χωράει πια ο τόπος του. Η καλοκάγαθη αφέλεια του μικροεκδότη που «βαράει καμπάνα». Χώμα και νερό που γίνονται λάσπη. Ποιο νά ναι όμως τελικά το μέλλον της ανθρώπινης ύπαρξης μπροστά στον μεγάλο καταλύτη που λέγεται θάνατος;
Αυτής της μόνης απόλυτης βεβαιότητας που περιμένει απ όλους να κατανοήσουν και να γευθούν τη στιγμή που περνάει οριστικά και αμετάκλητα για να εξοβελίσουν έτσι το φόβο της φθοράς και της απουσίας; Τι απαντά ο Ουάιλντερ; Πως είναι η αυτοδύναμη και ανεξάρτητη προσέγγιση της πεμπτουσίας της ζωής,  δηλαδή των στιγμών που σβήνουν φευγαλέα και ατεκμηρίωτα..  Τόσο απλό, σχεδόν ανέφικτο.

Το έργο «Η μικρή μας πόλη» του Θόρντον Ουάιλντερ σε μετάφραση Σταμάτη Φασουλή και σκηνοθεσία, Γιάννη Βούρου, ανεβαίνει αυτές τις ημέρες στην κεντρική σκηνή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου