Gate of Hell 1953 (Η πύλη της κόλασης)

Η ταινία του Ιάπωνα σκηνοθέτη Τεϊνοσούκε Κινουγκάσα «Η πύλη της κόλασης» βραβεύθηκε το 1953 με το Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ Κανών και το Όσκαρ καλύτερης ξένης ταινίας. Είναι μια ταινία με τεράστια εικαστική δύναμη, μελαδραματικό τόνο και μια ιδιαίτερη θεατρογενή δραματουργική δομή, στην λογική του θεάτρου Νο, όπως παραδέχεται ο Κινουγκάσα. Στην ταινία όλα μοιάζουν να λειτουργούν άψογα. Οι ηθοποιοί μέσα στις ερμηνείες τους, τα λυρικά κάδρα, η σκηνογραφική επιμέλεια, η μουσική, ο ρυθμός, η κάμερα.

Η ιστορία της ταινίας τοποθετείται γύρω στα 1150 κατά τη διάρκεια της ταραγμένης περιόδου Μέιτζι, για την οποία ο Μιζογκούτσι είχε κάποτε δηλώσει, πως οι Ιάπωνες σκηνοθέτες την προτιμούν περισσότερο απ όλες γιατί από τα βάθη της ιστορίας αποπνέει ατμοσφαιρικό πατριωτισμό και ποίηση.

Εκείνη την εποχή λοιπόν έγινε ένα πραξικόπημα εναντίον του αυτοκράτορα, το οποίο τελικά καταπνίγηκε στο αίμα και οι στασιαστές οδηγήθηκαν  στο θάνατό τους.

Μέσα σ αυτό το εξαιρετικά περιπετειώδες και δραματικό σκηνικό ο σαμουράι Μαρίτο Έντο αδυνατεί να ελέγξει το ερωτικό πάθος που νιώθει για μια κυρία της αυλής, την Κέσα, η οποία είναι παντρεμένη με τον άρχοντα Βατάρου.

Τυφλωμένος από το ερωτικό του πάθος για την όμορφη γυναίκα, το οποίο καμιά δύναμη δεν μπορεί να καταπραΰνει, ο Μαρίτο αρχίζει να γίνεται απειλητικός απέναντι σε οποιονδήποτε προσπαθεί να σταθεί εμπόδιο στην ευτυχία του, και επιχειρεί να κερδίσει με την πειθώ της ισχύς την καρδιά της άτυχης Κέσα, επιτείνοντας ακόμα περισσότερο το δραματικό της αδιέξοδο.

Η ταινία προβλήθηκε πρόσφατα από την ταινιοθήκη Θεσσαλονίκης, κατά τη διάρκεια αφιερώματος με τίτλο: «Αριστουργήματα του Ιαπωνικού Κινηματογράφου».