Ληθότοπος

Photo: Liftuphtyneighbor.com

Είπες ότι το κάπνιζαν
και τη φωτιά ατένιζαν
και ξέσπαγαν σε γέλια
δίχως λόγο φανερό

και ύστερα τ αρνιόσουνα
και ζήταγες βαγγέλια
προτού νυχτώσει πάταγες
τον όρκο τον αγνό

μετά ονειρευόσουν
και ήσουν συγχυσμένη
κι εγώ στα στήθη σου άφηνα
δυο ρώγες σταφυλιού

με παγωμένο βάλσαμο
ως την αυγή λουσμένη
τα βλέφαρά σου άνοιγες
την ώρα του φευγιού

πλαντάζοντας τις νύχτες
απ το δικό σου πόθο
στο μαγικό καθρέφτη μου
μπροστά ονειροπολώ

και δυο μάγοι πανίσχυροι
ν αλλάζουν ότι νιώθω
σαν στήλη κόκκινου καπνού
μετά να ξεπηδώ

κι όπως αργο-τελείωνε
ετούτο το συνέδριο
της τρέλας και της άνοιξης
κρυστάλλους ανασαίνω

του τελευταίου γέλιου σου
ζητάω το Νοέμβριο
και μέσα στο ληθότοπο
ουγγιές χρυσού ξεπλένω