Φεύγει η όρεξη πεινώντας

Photo: Elen Bouselli



Τρώγοντας άγνωστες τροφές, σ ένα απ τα δείπνα της Σελήνης
φτιάχνει ο αγέρας στις σκουριές, κτήρια στο χρώμα ασπιρίνης
κρέμα ξυρίσματος παλιά, φεύγει η όρεξη πεινώντας
εριστική βαριά χροιά, βγάζεις το μέλλον προσφωνώντας

πανσιόν μιας πόλης τροπικής,μάζες πλωτές των υακίνθων
στη λίμνη που άργησες να βρεις, πνίγω τα κύμβαλα των μύθων
ψηλά η καρδιά σου ξενυχτά, τσιμπολογάει ουράνια σκόνη
κι αναρτωτιέμαι χαμηλά, πόσο δική μου νά σαι ακόμη

πετάω ελεύθερος ξανά, μες τη χοάνη του κενού σου
και σε γεμίζω με φτερά, σα μπαινοβγαίνω μες το νου σου
ζούσα στο Μόντρεαλ παλιά, πριν δυο ζωές σα λωποδύτης
κι έγινα ετούτη τη φορά, ξεπερασμένης τέχνης θύτης

μέσα στην άθικτη καρδιά βρίσκεται η έκπληξη που ψάχνεις
πίσω από λάγνα σκηνικά κι ομίχλες χρυσαφένιας άχνης