Τρίτη 7 Οκτωβρίου 2014

Γερή καψούρα σε πενταήμερη συνταξιούχων (Κάνε φίλο κι άστονε)


Πριν από λίγες ημέρες ο πατέρας μου  μου ζητάει  να περάσω, αν μπορώ, από το σύλλογο συνταξιούχων ελευθέρων επαγγελματιών για να πληρώσω τη συμμετοχή του ίδιου και της μητέρας μου στην πενταήμερη εκδρομή που θα πραγματοποιήσει ο σύλλογος στην Κέρκυρα, στα τέλη Οκτωβρίου.

Εγώ πηγαίνω στο γραφείο του συλλόγου και εκεί λέω στον ταμία ότι πέρασα για να πληρώσω τη συμμετοχή των γονιών μου κι αυτός με ρωτάει το όνομα του πατέρα μου.

-Κωνσταντίνος Καραγκουνίδης λέω εγώ και καταλαβαίνω ότι στο άκουσμα του ονόματός του αρχίζουν να συγκεντρώνονται γύρω μου ένα σωρό συνταξιούχοι .

-Είσαι ο γιος του Κώστα; λέει ο ένας. Απίστευτο. Κοίταξε παληκάρι που έχει ο Κώστας

-Πω πω, δυο μέτρα παληκάρι λέει ένας άλλος κι εγώ του λέω: 1,80 είμαι, ευχαριστώ πάντως

-Εντάξει δυο μέτρα παρά δύο κεφάλια, εκεί θα τα χαλάσουμε τώρα. Να ξέρεις πάντως ότι μετά το 1,80, για εμάς τους παλιούς, όλοι λέγονται δύο μέτρα λέει ο ευγενικός κύριος και συνεχίζει: φτου σου πάντως παληκάρι μου. Κούλα έλα να δει το γιο του Κώστα, φωνάζει μετά ο κύριος και βλέπω να με πλησιάζει μια κυρία γύρω στα 75 με υπέροχα πράσινωπά μαλλιά (πρώην καστανή).

-Αυτός ο κούκλος είναι ο γιος του Κώστα; Φτου σου παληκάρι μου. Κοίτα εδώ ομορφιά λέει.

-Εντάξει μη τα παραλέτε λέω εγώ τώρα και η κυρία φωνάζει μια φίλη της.

-Αλέκα, έλα να δεις ποιανού γιος είναι αυτός ο κούκλος. Ο γιος του Κώστα του Καραγκουνίδη.

-Μα αυτός δεν είναι απλώς κούκλος. Είναι σωστός Ρουβάς λέει η κυρία Αλέκα, μια κυρία κοντά στα 80 με πορτοκαλί μαλλί (πρώην ξανθιά). Θα έρθεις κι εσύ στην εκδρομή αγόρι μου;

-Ε όχι λέω εγώ. Έχω κάτι υποχρεώσεις.

-Τότε η κυρία Αλέκα φωνάζει την κυρία Μαρία την πιο νέα απ όλες, μια ξανθιά κυρία κοντά στα 72, που μάλλον είναι το βαρύ πυροβολικό τους, που με πλησιάζει και με πιάνει αγκαζέ.

-Κορίτσια, ποιος είναι αυτός ο κούκλος λέει η κυρία Μαρία και αρχίζει να με χαϊδεύει.

-Μάντεψε, μάντεψε της λέει, η Αλέκα, παιχνιδιάρικα. Είναι ο γιος του Κώστα του Καραγκουνίδη.

-Αυτός ο παίδαρος είναι ο γιος του Κώστα του Καραγκουνίδη; λέει η κυρία Μαρία κι αρχίζει να με χαίδεύει το χέρι. Καλέ ποιον ηθοποιό μου θυμίζει, δεν μπορώ να θυμηθώ ούτε το όνομά του.
Θα έρθεις και εσύ στην πενταήμερη αγόρι μου;

-Ε, για να πω την αλήθεια το σκέφτομαι, λέω τότε εγώ. Αλλά με τρεις όρους. Πρώτον δεν θα τραγουδήσει κανείς αμπαλαέα στο πούλμαν, δεύτερον αν γίνει κανένας τσαμπουκάς με αθηναίους θα συμμετέχετε όλοι και όχι μόνο οι Ηρακλήδες και τρίτον όταν πάμε στο Corfu by Night και παίξει τον Σαλονικιό, θα τον χορέψω μόνο εγώ αυτή την φορά.

-Σύμφωνοι λένε όλοι με ένα στόμα, σύμφωνοι. Ραντεβού στις 30 Οκτώβρη λοιπόν.

Φεύγοντας εγώ νιώθω σα να αποχωριζομαι μερικούς καλούς μου φίλους. Ω θεέ μου μήπως αυτή να είναι  η παρέα που μου ταιριάζει περισσότερο απ όλες; Κι εκεί στην Κέρκυρα, θα περάσω άραγε τόσο καλά όσο νομίζω;
Μα και φυσικά θα περάσω καλά. Ακούς εκεί να το ρωτάω κιόλα. Μέχρι και γκόμενα θα βγάλω σ αυτή την πενταήμερη, να μου το θυμηθείτε.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου