Καβάλα στην πολιτική συγκυρία

Ο πολιτικός είναι καλό να επεξεργάζεται τις αδυναμίες του. Ιδιαίτερα, αν θέλει να γοητεύσει ένα κομμάτι από το χώρο του κέντρου όπου δημιουργούνται τόσο αδυναμίες όσο και δυνάμεις. Κυρίως ,όμως, πρέπει να είναι επινοητικός, να μην είναι το μυαλό του αφοσιωμένο μόνο στις δικές του ιδέες. Προφανώς και οι πολιτικοί στην Ελλάδα απέχουν πολλοί από αυτά τα "πρέπει" γι αυτό και προτιμούν να εισβάλουν στην καρδιά της συγκυρίας, όταν ο αντίπαλος παίρνει θέση στα πέριξ. Το μέγεθος, όμως, της σύγχυσης που επικρατεί στην ελληνική πολιτική σκηνή φαίνεται  και από το γεγονός ότι όλα σχεδόν τα κόμματα, είτε το παραδέχονται είτε όχι, θεωρούν ευνοϊκή γi αυτά τη συγκυρία.

Ο ΣΥΡΙΖΑ επειδή πιστεύει ότι βρίσκεται μπροστά στη  μεγάλη του πολιτική ευκαιρία και  επιδιώκει την επίσπευση των εκλογών, διότι  φοβάται την εξασθένιση της δυναμικής του τα επόμενα χρόνια. Η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ, που  αρχίζουν να ξαναδιαβάζουν με ανομολόγητα χαμόγελα κάποιες από τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, επενδύοντας στη θαυματουργή επίδραση του φόβου στη χειραγώγηση της πολιτικής βούλησης. Οι ανεξάρτητοι Έλληνες που τρέχουν για να προλάβουν τις δικαστικές εξελίξεις που αφορούν στη Χρυσή Αυγή, διεκδικώντας απροκάλυπτα την εκλογική της πελατεία. Η Δημοκρατική Αριστερά, που βρίσκεται πια δημοσκοπικά κάτω από το ένα τοις εκατό , και έχει απορροφηθεί σε επίπεδο ψηφοφόρων από το ΣΥΡΙΖΑ, και  επιδιώκει, όσο ακόμα περνάει η μπογιά της, να τακτοποιηθεί με καλούς όρους και στελεχιακά.

Είτε προκαλώντας τις εξελίξεις είτε τρέχοντας πίσω από αυτές, άπαντες τώρα πορεύονται με το μάτι καρφωμένο στην πολιτική συγκυρία, αγνοώντας τα θεμελιώδη ζητήματα που συναπαρτίζουν την συνέχεια ενός κράτους. Και το διχασμένο  εκλογικό σώμα να παίρνει μηχανικά θέση μάχης πίσω από λάβαρα και φθαρμένα συνθήματα, για να εκπληρώσει την περίφημη σαιξπηρική προφητεία: ¨Σε εποχές ταραγμένες ο τυφλός περπατά πίσω απ τον τρελό.»