Έριξε μαύρη πέτρα...εμπρός του

Καμιά φορά δεν τον καταλαβαίνω καθόλου τον καλό μου φίλο Φ. o οποίος έχοντας μείνει άνεργος εδώ και περίπου τέσσερα χρόνια και διαθέτοντας τόσο εμπειρία όσο και τυπικά προσόντα δεν τη συζητά καθόλου τη λύση του εξωτερικού.
-Γερμανία, πας; του λέω
-'Οχι, λέει
-Αυστραλία, πας;
-'Οχι
-Αγγλία πας αν τύχει κάτι καλό;
-'Οχι δεν πάω...
-Αμερική που είναι και κοντά πας;
-Όχι
-Αθήνα, πας;
-Ούτε Αθήνα
-Ε τότε που πας
-Πουθενά δεν πάω, λέει και στηλώνει τα πόδια του έτσι σα να λέει ότι είναι αποφασισμένος να μείνει εδώ και ότι γίνει.

Ανάμεσα σε ζώντες και νεκρούς

Περιμένοντας το σκοτάδι κάπου εκεί έξω
ο νεκρός πολεμιστής ψάχνει την ομορφιά
σε μια διαύγεια της στιγμής με δύναμη αυξημένη
το πρωινό ακολουθεί κι η λίμνη ακολουθά

Από το βάθος βλέπει δυο μορφές να πλησιάζουν
η μια ανήκει σε νεκρό κι η μια σε ζωντανό
μαζεύει θάρρος όσο βρει, τα μούτρα τους τον σκιάζουν
κομμάτι του απόηχου γίνεται και γελά

τους δένει πίσω του μαζί, τους σέρνει μέρα νύχτα
και τους γυρνά εδώ κι εκεί σα σκλάβους τους κρατά
ο ζωντανός δεν αντιδρά σαν τον τσιμπά μια σφίγγα
μα ο νεκρός του την φυλά μια τέλεια μαχαιριά

μα επειδή νεκρός νεκρό δεν ξέρει να σκοτώνει
παρακαλά τον ζωντανό, που αρχίζει να πεισμώνει
"ένας νεκρός σε κυβερνά και σκλάβο σε κρατάει,
ψάχνει να βρει την ομορφιά στο θάνατο σε πάει"

μα ήταν πράγμα αδύνατο νεκρό να τον σκοτώσει
τα λένε τούτα οι νεκροί που έχουν ξανανιώσει
γι αυτό και αποφάσισε να μην ομολογήσει
τον δρόμο για την ομορφιά και άλλο να μη ζήσει

για ώρες καρφωνότανε για να πεθάνει μόνος
ανάσες απαρνιότανε και γλύκαινε ο φόνος
στο τέλος τα κατάφερε και πήρε τη ζωή του
τους χάρτες και τα οράματα της ομορφιάς μαζί του

τότε ο νεκρός πολεμιστής είχε νεκρούς να θρέψει
και τους αμόλησε γιατί οι νεκροί τρώνε για έξι
το όνειρο της ομορφιάς για πάντα είχε σβήσει
ούτε τα μάτια της καρδιάς θα τό χαν ανακτήσει

κι έβλεπες τρεις νεκρούς σε μια σειρά είκοσι μέτρα
κι ο πρώτος να τους βλαστημά, να τους πετά μια πέτρα
ο δεύτερος, ο πονηρός, ο πιο νεκρός απ όλους
κι ο τρίτος ο πιο νεαρός νεκρός να ρίχνει σβώλους

τότε ο παλιός πολεμιστής αρχίζει να δακρύζει
δάκρυα σα στάλες τις βρόχες στο λιγοστό του ρύζι
γυρνάει στον πιο νεαρό απ τους νεκρούς, τον τρίτο
και του πετά λίγο σανό για να χορτάσει ύπνο

εκείνον που αυτοκτόνησε για να μη μαρτυρήσει
τα μυστικά της ομορφιάς σε όποιον τα ζητήσει
και τώρα πιο χαρούμενος έμοιαζε από πρώτα
χοροπηδούσε σαν τραγί, φορούσε τρύπια μπότα

σε μια σειρά οι τρεις νεκροί ακόμα περπατάνε
ο πρώτος ψάχνει για ζωή, ο δεύτερος πού νά ναι;
ο τρίτος μοιάζει νάχει βρει αυτό που ψάχνει ο πρώτος
μα δεν μπορεί να εκφραστεί του πρώτου εκεί παρόντος

νά τος κι ο δεύτερος νεκρός που κάπου είχε πάει
τους πλησιάζει μ ένα φως, μαχαίρια δυο κρατάει
κι όπως κοιμούνται οι άλλοι δυο, τους κόβει τα κεφάλια
κι όταν ξυπνούν μες στο νερό νιώθουν τελείως χάλια

μα όταν σκοτώνεις το νεκρό, ξυπνά σα μεθυσμένος
που ήπιε ύπουλο ποτό και είναι ζαλισμένος
εκείνος τους εξήγησε πως τόχε παρακάνει
και πάει τρίτος στη σειρά κι ας είχε αυτός πεθάνει
πρώτος απ όλους τους νεκρούς που τού μειναν για φίλοι

Φεύγει η όρεξη πεινώντας

Photo: Elen Bouselli



Τρώγοντας άγνωστες τροφές, σ ένα απ τα δείπνα της Σελήνης
φτιάχνει ο αγέρας στις σκουριές, κτήρια στο χρώμα ασπιρίνης
κρέμα ξυρίσματος παλιά, φεύγει η όρεξη πεινώντας
εριστική βαριά χροιά, βγάζεις το μέλλον προσφωνώντας

πανσιόν μιας πόλης τροπικής,μάζες πλωτές των υακίνθων
στη λίμνη που άργησες να βρεις, πνίγω τα κύμβαλα των μύθων
ψηλά η καρδιά σου ξενυχτά, τσιμπολογάει ουράνια σκόνη
κι αναρτωτιέμαι χαμηλά, πόσο δική μου νά σαι ακόμη

πετάω ελεύθερος ξανά, μες τη χοάνη του κενού σου
και σε γεμίζω με φτερά, σα μπαινοβγαίνω μες το νου σου
ζούσα στο Μόντρεαλ παλιά, πριν δυο ζωές σα λωποδύτης
κι έγινα ετούτη τη φορά, ξεπερασμένης τέχνης θύτης

μέσα στην άθικτη καρδιά βρίσκεται η έκπληξη που ψάχνεις
πίσω από λάγνα σκηνικά κι ομίχλες χρυσαφένιας άχνης

Φέρτε πίσω τα πλυμένα

Πρωτοφανής αναταραχή επικράτησε σήμερα  νωρίς το πρωϊ  σε λαϊκή γειτονιά της Θεσσαλονίκης. Ειδικότερα, θύμα ληστείας έπεσε συνταξιούχος η οποία μόλις βγήκε το πρωϊ στο μπαλκόνι του σπιτιού της, που βρίσκεται στον πρώτο όροφο εργατικής κατοικίας, διαπίστωσε ότι άγνωστοι της είχαν κλέψει όλα τα ρούχα που είχε απλώσει αποβραδίς για να στεγνώσουν.

  Μεγάλη αναστάτωση επικρατεί σε ολόκληρη τη γειτονιά καθώς τα κρούσματα κλοπής ασπρορούχων συνεχώς αυξάνονται και οι κάτοικοι τώρα παραπονούνται για ελλιπή αστυνόμευση της μπουγάδας τους. Γι αυτό το λόγο αποφάσισαν να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους και να οργανώσουν απο  μόνοι τους μικρές και ευέλικτες  περιπολίες κάθε νύχτα  γύρω από τα απλωμένα ασπρόρουχα της περιοχής, προκειμένουν να προφυλάξουν την περιουσία τους από τους επιτήδειους.

  Αξίζει να σημειωθεί ότι στη συγκεκριμένη περιοχή έχει καταγραφεί μόνο στο πρώτο εξάμηνο του 2014, 35% αύξηση στις κλοπές σεμέδων, 23% στις κλοπές τραπεζομάντηλων, 13% στις κλοπές καλυμμάτων με κρόσια, και συνολικά 45% αύξηση στις κλοπές που παρατηρούνται σε είδη προικός με ιδιαίτερη έμφαση στα άσπρα εσώρουχα παλιού τύπου, χαλιά αχρησιμοποίητα, στρατιωτικές σκελέες , πλεκτούς σκούφους γιαγιάς, μπουφάν fly δεκαετίας 1980, παπαλάκια, άσπρες κάλτσες τύπου ντισκοτέκ δεκαετίας 1980, κουβέρτες με πολύχρωμα κρόσια κ.α. Η αστυνομία μάλιστα κάνει λόγο για ύπαρξη μιας πολλή επικίνδυνης σπείρας νοσταλγών της δεκαετίας του 1980, που εισέρχονται στα σπίτια των ανυποψίαστων πολιτών κυρίως για να κλέψουν  παλιά ρούχα, περιοδικά και άχρηστες συσκευές και που το τελευταίο διάστημα φαίνεται ότι έχουν αρχίσει να καταπιάνονται και με τις κλοπές ασπρορούχων, παλιών δαντελένιων εσωρούχων, μπουφάν με τεράστιους ώμους ενισχυμένους με βάτες, μανικιών νυχτερίδες, ψαλιδιών για φράντζες, κουτιών με τσιμπιδάκια για πυκνά φρύδια παλαιών βιντεοκασσέτών grizzly Adams, και πολλών άλλων αντικειμένων τριακονταετίας και πάνω.

Ο Λαβύρινθος (The Maze Runner)

Πέπλο μυστηρίου καλύπτει ένα μέρος  στο οποίο κατοικεί μια άγνωστη κοινότητα περικυκλωμένη από ένα λαβύρινθο. Σ αυτό το μυστηριώδες μέρος ξυπνά ο νεαρός Thomas, που δε θυμάται τίποτα από το παρελθόν του. Ο Thonas είναι το τελευταίο μέλος που προστέθηκε στην ομάδα,ένα κάθε τριάντα ημέρες είναι η συχνότητα. Όσοι ζουν στην κοινότητα έχουν αποδεχτεί με μοιρολατρική ευλάβεια τον εγκλεισμό τους σ αυτό το δυσοίωνο περιβάλλον και έχουν εγκαταλείψει την ελπίδα να αποδράσουν από το λαβύρινθο. Κάποια μέρα όμως μια αχτίδα φωτός αρχίζει να αχνοφαίνεται στον ορίζοντα που αναπτερώνει κάπως τις τσακισμένες ελπίδες των κατοίκων.
Κινηματογραφική διασκευή βιβλίου best seller για εφήβουs η ταινία "Ο Λαβύρινθος" του Ουές Μπολ εξιτάρει τη φαντασία των παιδιών που θέλουν να αναμετρηθούν με τον κίνδυνο μέσα σε έναν τεραστίων διαστάσεων λαβύρινθο που κρύβει πολλά αινίγματα. Έντονη ατμόσφαιρα σασπένς και εφηβικής αγωνίας, καταιγιστική δράση, μάχες και φρενιτιώδης ρυθμός σε μια ταινία που φιλοδοξεί να ξυπνήσει τους τρομακτικούς εφιάλτες που κρύβονται πίσω από τους θεόρατους τοίχους της παιδικής ηλικίας.

Οι καημένοι

Θα σου πω μια ιστορία, μου λέει η θεία μου πριν από λίγες ημέρες: Ο καημένος ο παππούς σου, όταν ήταν νέος, είχε ένα μικρό χωραφάκι και απ αυτό έβγαζε τις καλύτερες ντομάτες του χωριού. Όταν ερχόταν λοιπόν η μέρα του παζαριού ο καημένος ο παππούς σου έπαιρνε εμένα την καημένη και πηγαίναμε από τις έξι η ώρα το πρωϊ στη λαϊκή αγορά και καθόμασταν μέχρι τις οκτώ το βράδυ.
 Το πρωϊ λοιπόν όταν φθάναμε εκεί να ξέρεις ότι γινόταν ήδη ο κακός χαμός και όλοι μάλωναν μεταξύ τους διεκδικώντας για λογαριασμό τους τις καλύτερες θέσεις της αγοράς  με αποτέλεσμα ο καημένος ο παππούς σου που δεν συμμετείχε σε όλα αυτά να μένει συνήθως σε μια γωνία στη χειρότερη θέση του παζαριού δηλαδή.

 Οι ώρες περνούσαν αργά και βασανιστικά και ο καημένος ο παππούς σου, που δεν διαλαλούσε ποτέ την πραμάτεια του σπάνια πουλούσε έστω και μια ντομάτα.
Κάθε φορά λοιπόν κατά τις επτά και μισή που άρχισε να σουρουπώνει ερχόταν ο καημένος ο θείος του καημένου του παππού σου, που είχε πουλήσει ήδη όλα τα προϊόντα του από νωρίς το μεσημέρι και έλεγε στον καημένο τον παππού σου: -Θεοχάρη, πάλι δεν πούλησες τίποτα; -Πάλι, έλεγε ο καημένος ο παππούς μου και έβαζε την ουρά στα σκέλια. Τότε ο καημένος ο θείος του καημένου του παππού σου άρχισε να φωνάζει "εδώ οι καλές ντομάτες, εδώ οι καλύτερες ντομάτες στην αγορά" και μέσα σε μισή ώρα κατάφερνε να πουλήσει όλες τις ντομάτες του καημένου του παππού σου. Λίγη ώρα μετά ο καημένος ο θείος του καημένου του παππού σου έλεγε στην καημένη μητέρα του καημένου του παππού σου, ότι ο καημένος ο παππούς σου δεν έκανε για εμπόριο και έπρεπε να βρει μια άλλη δουλειά για να ζήσει την οικογένειά του. Κάτι που έκανε ο καημένος ο παππούς σου λίγο καιρό αργότερα και όχι μόνο τα κατάφερε μια χαρά αλλά και όταν με το καλό συνταξιοδοτήθηκε πήρε και σύνταξη παπανδρεϊκού τύπου, από αυτές που τις παίρνεις και δεν ρωτάς και πολλά πολλά.
Αλλά μαθαίνω ότι κι ο καημένος ο θείος του καημένου του παππού μου τα κατάφερε μια χαρά στη ζωή του και όχι μόνο πλούτισε αλλά πήρε κι αυτός μια σύνταξη παπανδρεϊκού τύπου, από αυτές που τις παίρνεις και δεν ρωτάς και πολλά πράγματα, όπως και οι καημένοι συνάδελφοι του παππού μου που κι αυτοί, άλλος εύκολα και άλλος πιο δύσκολα τα κατάφεραν μια χαρά στη ζωή τους τελικά και το ηθικό δίδαγμα απ όλα αυτά είναι ότι αν και έζησαν σε σαφώς πιο δραματικά και δύσκολα χρόνια από τα δικά μας, τελικά τα κατάφεραν και επιβίωσαν μια χαρά.  Και έστω και αργά ζήσαν τελικά όλοι τους καλά κι εμείς καλούτσικα.

Πλησιάζει η ώρα της συμφιλίωσής μας με τους Σκοπιανούς;

Να διανοιχθεί λέει και ο τέταρτος θάλαμος του αρχαίου τάφου της Αμφίπολης και οι αρχαιολόγοι να βρεθούν μπροστά στα καλοδιατηρημένα οστά δύο ανδρών αγκαλιασμένων μεταξύ τους. Του μεγάλου Αλεξάνδρου και κάποιου Σλάβου.

Η καραμπόλα

Photo: Rembling


Ο αστυνόμος Γ.Χ χρησιμοποιεί όλες τις υψηλές του γνωριμίες προκειμένου να μεταφερθεί στο 3ο Αστυνομικό τμήμα Αμαρουσίου στη θέση του Μ.Κ ο οποίος μετατίθεται στο 4ο Αστ. Τμ. Κυψέλης.
Ο δυσαρεστημένος όμως Μ.Κ δε μένει καθόλου με σταυρωμένα τα χέρια και χρησιμοποιεί κι αυτός τις γνωριμίες του προκειμένου να αλλάξει τη μετάθεσή του για το 2ο αστυνομικό τμήμα Κυψέλης, όπου παίρνει τη θέση του Α. Νικολάου ο οποίος μεταφέρεται στο 4ο Αστυν.Τμ. Παγκρατίου.
Από την πλευρά του ο τσαντισμένος Α. Νικολάου δε μένει ούτε αυτός με σταυρωμένα τα χέρια και χρησιμοποιεί  όλες τις γνωριμίες που έχει προκειμένου να αλλάξει τη μετάθεσή του για το 5ο αστυνομικό τμήμα Κυψέλης, όπου παίρνει τη θέση του Σ.Παπαστράτου, ο οποίος μεταφέρεται στο 4ο αστυνομικό τμήμα Παγκρατίου.

Ο σκασμένος όμως Σ.Παπαστράτου δεν αντιμετωπίζει καθόλου παθητικά την όλη κατάσταση γι αυτό και χρησιμοποιεί όλες τις γνωριμίες που έχει προκειμένου να αλλάξει τη μετάθεσή του και να πάει στο 5ο αστυνομικό τμήμα Παγκρατίου, εκεί όπου παίρνει τη θέση του Λ. Χωρατατζή, ο οποίος μεταφέρεται στο 2ο Αστυνομικό τμήμα Κυψέλης. Ο δυσαρεστημένος όμως Λεωνίδας Χωρατατζής, ο οποίος αν και έχει υψηλές γνωριμίες μέσα στο υπουργικό συμβούλιο είναι κατά της λογικής αυτής που θέλει τον κάθε αστυνομικό να χρησιμοποιεί το βύσμα του για να πάρει τη θέση ενός συναδέλφου, εξοργίζεται τόσο πολύ που ξεχνάει πολύ γρήγορα τις αρχές του και απευθύνεται άμεσα στον ίδιο τον υπουργό, ζητώντας του να αλλάξει ταχύτατα τη μετάθεσή του και να τον μεταφέρει στο 4ο αστυνομικό τμήμα Κυψέλης εκεί όπου όπως θυμόμαστε  ο πρώτος αστυνομικός της ιστορίας μας ο Γ. Χ είχε χρησιμοποιήσει τις υψηλές του γνωριμίες προκειμένου να μεταφερθεί και να παρει τη θέση του αστυνόμου Μ.Κ.

Έτσι είστε, λοιπόν; λέει ο δυσαρεστημένος αστυνόμος Γ.Χ, που έμεινε μόνο για λίγες ημέρες στο 4ο αστυνομικό τμήμα Κυψέλης. Θα σας δείξω εγώ. Κι όχι μόνο χρησιμοποιεί εκ νέου το βύσμα του για να μεταφερθεί στο 2ο αστυνομικό τμήμα Κυψέλης στη θέση πάλι του Μ.Κ, αλλά αποφασίζει και να ψηφίσει Χρυσή Αυγή στις εκλογές.


Ο διπλά δυσαρεστημένος Μ.Κ, από την πλευρά του βλέποντας τον ίδιο άνθρωπο να του παίρνει για δεύτερη φορά τη θέση του, όχι μόνο βάζει βίσμα εκ νέου για να μετατεθεί στη θέση του Α. Νικολάου στο 4ο αστ. τμ. Παγκρατίου, αλλά αποφασίζει να γίνει κι αυτός πλήρες μέλος της Χρυσής Αυγής.
Τώρα όλοι καταλαβαίνετε σε τι ψυχολογική κατάσταση βρίσκεται ο καϋμένος Α. Νικολάου, ο οποίος βλέπει για δεύτερη φορά το ίδιο άτομο να του παίρνει τη θέση γι αυτό και δικαιολογημένα βάζει βύσμα για να πάρει τη θέση του Σ. Παπαστράτου στο τέταρτο αστυνομικό τμήμα Παγκρατίου και μετά περνάει μια βόλτα κι από τα γραφεία της Χρυσής Αυγής προκειμένου να μάθει τι είδους πιστοποιητικά χρειάζονται για να γίνει κανείς μέλος της.

 Δεν τον ξέρετε όμως καλά τον Σ. Παπαστράτου.Να την πάθει έτσι και μάλιστα δυο φορές από το ίδιο άτομο; δεν καταλάβατε καλά νομίζω. Παίρνει λοιπόν αμέσως τηλέφωνο στο βίσμα του και του λέει να τον μεταφέρει άμεσα στο 4ο αστυνομικό τμήμα Κυψέλης στη θέση του Λεωνίδα Χωρατατζή.
Επειδή όμως ο Λεωνίδας Χωρατατζής όπως αναφέραμε πριν από λίγο έχει τόσο ισχυρό βύσμα ώστε να θεωρείται λίγο πολύ  ακλόνητος τη θέση του, αποφασίζεται από την διεύθυνση του 4ου αστυνομικού τμήματος Κυψέλης να κρατηθούν τελικά και οι δύο, οι οποίοι κατόπιν όχι μόνο γίνονται  κολλητοί φίλοι, αλλά τάσσονται και με όλες τους τις δυνάμεις, αναφανδόν που λένε, στον αγώνα κατά της Χρυσής Αυγής για την εμπέδωση της δημοκρατίας, την εμβάθυνση των θεσμών και την ισχυροποίηση  των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Ελλάδα.

Ο ταχυδρόμος είναι Happy

Αυτόν τον ταχυδρόμο τον έχουν κατασυμπαθήσει οι πάντες στη γειτονιά. Αφού είναι τόσο ευγενικός ο τρόπος με τον οποίο ενημερώνει τον κόσμο για την πρωϊνή έλευσή του που κανένας δεν μπορεί να αντισταθεί στη χαρά του να  πατήσει πρώτος το κουδούνι για να του ανοίξει.

-Ταχυυδρόοομοοοος, φωνάζει τραγουδιστά κάθε φορά που χτυπάει τα θυροτηλέφωνα και όλοι σκίζονται για το ποιος θα τον πρωτοανοίξει, λοιπόν. Τις προάλλες δεν ήταν μάλιστα που δυο γειτόνισσες πιάστηκαν στα χέρια  επειδή η μία λέει ότι δεν την άφηνε ποτέ ή άλλη να του ανοίξει πρώτη την εξώπορτα της πολυκατοικίας, προκαλώντας την θρυλική πια απάντηση της δεύτερης: αν θέλεις να του ανοίξεις πρώτη να γίνεις πιο γρήγορη αγαπητή μου.

--Ταχυδρόομοοος... λέει και εσύ που τον ακούς πρώτη φορά, νιώθεις ότι κάτι αλλάζει στη φορολογική πολιτική της κυβέρνησης. Αφού ακόμα και οι φάκελοι που κουβαλάει με τους φοροελαφρυμένους λογαριασμούς μοιάζουν σαφώς ελαφρότεροι από τους παλιούς, τόσο ευγενική και τραγουδιστή είναι η φωνή του.

Άλλαξε η εποχή και για τους ταχυδρόμους λοιπόν, η οποίοι στα χρόνια της αρχαιότητας συνέδεαν τη μοίρα τους με το περιεχόμενο των μηνυμάτων που μετέφεραν. Αν το μαντάτο ήταν καλό ζούσαν, αν το χαμπέρι ήταν κακό πέθαιναν. Αλλά αυτός ο ταχυδρόμος μοιάζει να έχει πάρει μια γύρα κι όλες εκείνες της εποχές και να χαίρεται τώρα με την παραμικρή απολαβή της δουλειάς του.

Προσπαθώντας βέβαια να καταλάβω τη φύση αυτής της αισιοδοξίας από έναν άνθρωπο που γνωρίζει ότι μεταφέρει λογαριασμούς και λυπητερές δηλαδή κατά κανόνα, άσχημα νέα, μεταφέρομαι σε κάποια βασίλεια της αρχαίας Αιγύπτου, εκεί όπου υπήρχε κι ένα άλλο πρωτοφανές έθιμο.

Όταν ο βασιλιάς, λοιπόν, σ εκείνες της εποχές, έβγαζε την πρώτη άσπρη τρίχα στα μαλλιά του εκτελούνταν από τους υπηκόους του δια απαγχονισμού, γιατί οι άσπρες τρίχες θεωρούνταν τότε σημάδι παρακμής και αποδυνάμωσης.
Εκεί λοιπόν που τη μια μέρα ο βασιλιάς ένιωθε πανίσχυρος και απρόσβλητος από κάθε απειλή την άλλη εμφανιζόταν μια ασημένια τρίχα στα μαλλιά του για να ανατρέψει τα πάντα και να του περάσει μια μεγαλοπρεπή θηλιά στο λαιμό του.

Βάζω λοιπόν τον εαυτό μου στη θέση ενός τέτοιου βασιλιά, και βρίσκομαι σ ένα τεράστια βασιλικό κρεβάτι περιτριγυρισμένος από νόμιμες, παράνομες και υπό δοκιμασία ερωμένες οι οποίες με ταϊζουν για πρωϊνό με βασιλικό πολτό και κρασί για να πάρω δυνάμεις και να ανταποκριθώ στις ευχάριστες  υποχρεώσεις μου απέναντί τους, όταν ξαφνικά ακούω από το παράθυρο του κάστρου μου:

-Ταχυδρόμοοοος.

Τότε στέλνω μια από τις ερωμένες μου να πάρει το μήνυμα που έχει για μένα ο ευγενικός ταχυδρόμος και εκείνη μου λέει ότι κατόπιν εντολής του μέγα μάγιστρου, θα εκτελεστώ το επόμενο κιόλα πρωϊνό επειδή σε μια προηγούμενη επίσκεψή του στο δωμάτιό μου ο σοφός γέροντας διέκρινε δύο μεγάλες άσπρες τρίχες στη δεξιά κροταφική περιοχή.

Εμένα να με λούζει κρύος ιδρώτας και να αναθεματίζω τον εαυτό μου που δεν άκουσα την αγαπημένη μου παλλακίδα όταν μου έλεγε να εισάγω κρυφά στο δωμάτιό μου ένα μικρό καθρέφτη, κι ας απαγορευόταν στους άντρες κάτι τέτοιο.

Κι αμέσως κατάλαβα ότι θα γίνω ο πρώτος βασιλιάς που θα πεθάνει στη θέση του ταχυδρόμου που του έφερε τα άσχημα νέα.

Γι αυτό δεν αντιμετωπίζω πια με τόσο μεγάλη συμπάθεια αυτό το ζεστό "ταχυδρόμοοος" που ακούω κάθε πρωϊ από το παράθυρο του σπιτιού μου. Επειδή έχω καταλάβει ότι τελικά αυτό μοιάζει λιγότερο με μια ζεστή "καλημέρααα" και περισσότερο με ένα: "τζαα. Εδώ είσαστε πουλάκια μου; όχι που δε θα σας έβρισκα".

Χαζή μελαχρινή

Οι ξανθιές αποφασίζουν να πάρουν τις τύχες τους στα χέρια τους και να αλλάξουν άρδην την εικόνα που έχει σχηματίσει ο κόσμος γι αυτές. Γι αυτό σχεδιάζουν να αρχίσουν να προωθούν στο διαδίκτυο μερικές εκατοντάδες ανέκδοτα με χαζές μελαχρινές, μήπως και ο κόσμος εφεξής τις πάρει στα πιο σοβαρά. 

 Για να το πετύχουν αυτό οι 1000 πιο έξυπνες ξανθιές του πλανήτη, δηλαδή περίπου το ένα τρισεκατομμυριοστό του παγκόσμιου πνευματικού ΑΕΠ, συγκεντρώνεται στο ξενοδοχείο Χίλτον της Μπανγκόκ σε αίθουσα που τις διαθέτει η ίδια η Πάρις Χίλτον, που απ όσο λέγεται ηγείται αυτής της πρωτοφανούς εκστρατείας. Εκεί, λοιπόν, μέσα στην αίθουσα συνεδριάσεων του υπερπολυτελούς ξενοδοχείου,, υπό το άγρυπνο βλέμμα της Πάρις , η οποία κάθεται πάνω σ ένα χρυσοποίκιλτο  υπερυψωμένο θρόνο, και μετά από ένα εξαντλητικό brainstorming, πέφτουν στο τραπέζι περισσότερες από 100.000 προτάσεις σχετικά με το πώς θα γραφτούν και θα λανσαριστούν αυτά τα πικάντικα και προκλητικά αστεία για τις χαζές μελαχρινές. 

Τελικά από όλες αυτές τις 100.000 περίπου φρέσκιες ιδέες προκρίνεται δια βοής η μία και καλύτερη ,  αυτή η σατανική πρόταση που καταφέρνει να συγκεντρώσει τις προτιμήσεις της συντριπτικής πλειοψηφίας των ξανθιών και είναι η εξής: να παίρνουν τα ανέκδοτα που ήδη υπάρχουν για τις ξανθιές και να βάζουν στη θέση τους μελαχρινές. Χα! τώρα θα τις έδιναν να καταλάβουν τι εστί βερίκοκο  αυτές τις ξύπνιες.

Οι παλιές γκρινιάρες πάνε στον παράδεισο

Ποτέ δεν μπόρεσα να καταλάβω πως είναι δυνατόν οι άνθρωποι που γερνούν να γίνονται όλο και πιο γκρινιάρηδες. -Και να η σακούλα εδώ είναι λίγο τσακισμένη και να μου έκλεψες τρία λεπτά και να το χαρτονόμισμα που μου έδωσες είναι σαν παλιό κουρελάκι, οι άνθρωποι της τρίτης ηλικίας δεν είναι όπως θα θελε να τους φαντάζεται κανείς: δηλαδή υπομονετικοί, στωικοί και προσανατολισμένοι αποκλειστικά στο απόσταγμα των πραγμάτων. Οι δε γυναίκες το παρακάνουν πραγματικά με την γκρίνια τους, αυτή είναι η αλήθεια.

-Η γκρίνια θα έπρεπε να είναι αποκλειστικό προνόμιο των νέων. Για τους ηλικιωμένους είναι μια πολυτέλεια, είπα τις προάλλες σ ένα ηλικιωμένο κύριο κι αυτός τσίμπησε αμέσως.

-Κοίτα, Χάρη, μου λέει. Δεν είναι όλοι οι γέροι γκρινιάρηδες. Γκρινιάζουν μόνο αυτοί που πιστεύουν στη μετά θάνατον ζωή. Αυτοί δηλαδή που αισθάνονται ότι θα ζήσουν για πάντα.

-Πολύ εύκολο το κάνεις να ακούγεται, του λέω.

-Μα είναι εύκολο και απλό, μου λέει. Αρκεί να πιστεύεις. Για όποιον πιστεύει πραγματικά, ο θάνατος είναι απλώς ένα τελωνείο που συνδέει τη χώρα του «τώρα» με τη χώρα του «πάντοτε». Και στο τελωνείο αυτό εργάζονται όλοι οι γνωστοί και άγνωστοι άγιοι από τον Άγιο Πέτρο τον αρχιτελωνειακό μέχρι τον Άγιο Παύλο τον μεγάλο ανακριτή που έχει ως βοηθό του τον Σίγκμουντ Φρόιντ τον υπεύθυνο ψυχικής πολιτικής του παραδείσου.

-Μα τόσο απλό πράγμα είναι ο θάνατος του λέω;

-Τόσο απλό και ίσως ακόμα πιο πολύ. Άλλωστε τι είναι μια θανατηφόρα χιονοστιβάδα για παράδειγμα; Δεν είναι το αποτέλεσμα του πολλαπλασιασμού  μιας χούφτας με χιόνι απ αυτές που ρίχνουν τα παιδιά μεταξύ τους, με έναν άγνωστο συντελεστή μερικών εκατομμυρίων ψηφίων;

-Α τον μπαγάσα σκέφτηκα εγώ. Που πάει και τα βρίσκει ο άτιμος. Λίγο ακόμα να τον άφηνα να μιλάει και να…. που θα την έκανε την «τριχιά- τρίχα».

Before i go to sleep (ελλ. τιτλ.:Αμνησία)

Η Nicole Kidman υποδύεται την Christine , μια γυναίκα που κάθε φορά που ξυπνά δε θυμάται τίποτα από την προηγούμενη μέρα. Μια μέρα η Christine ξυπνά στο πλευρό ενός άνδρα που δε γνωρίζει και που δηλώνει σύζυγός της, του Ben (Collin Firth), ο οποίος θα την ενημερώσει σχετικά με την κατάσταση μέσα στην οποία ζει εδώ και πολλά χρόνια. Ενδιαφέρουσα αλλά και αρκετά επιφανειακή ταινία,  που εξερευνά ένα πολύ γνώριμο κινηματογραφικό μοτίβο, αυτό της αμνησίας μιας γυναίκας αρκετά ευάλωτης σε όποιον θέλει να την χειραγωγήσει. Ταινία του Rowan Joffe βασισμένη σ μυθιστόρημα του του S J. Watson με βασικούς πρωταγωνιστές τους Nicole Kidman, Collin Firth και Mark Strong.

Το Μεγάλο Ρεμάλι (Jean Marc Reiser)

Το 1970, ο πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας Σαρλς ντε Γκωλ απαίτησε και κατάφερε να διακοπεί η λειτουργία του περίφημου περιοδικού (Hara-Kiri) χαρακτηρίζοντας σαν άσεμνο και προκλητικό το περιεχόμενό του. Το πιο χαρακτηριστικό δείγμα εκείνης της έκδοσης ήταν το κόμικ "Το Μεγάλο Ρεμάλι" του αδικοχαμένου Γάλλου δημιουργού Jean Marc Reiser που αποτέλεσε ένα από τα πιο χαρακτηριστικά δείγματα λογοκριμένου χιούμορ στην εποχή μας.
Ο κεντρικός ήρωας του Reiser, σχεδιασμένος με γραμμές που διερευνούν τα όρια της εκφραστικής λιτότητας, απέκτησε εχθρούς και φίλους και στη χώρα μας, αναπτύσσοντας μια αξιοσημείωτη μυθολογία από το 1985 που η Ars Longa κυκλοφορεί το άλμπουμ "Το μεγάλο ρεμάλι" μέχρι και τις ημέρες του διαδικτύου. Ο κεντρικός χαρακτήρας  του Reiser είναι ένας τύπος απροσάρμοστος και χυδαίος που κυκλοφορεί με ένα σώβρακο και επιβιώνει χάρη σε μια ιδιότυπη φιλοσοφία ζωής που τον καθιστά ενοχλητικό και μιερό απέναντι στο κοινωνικό σύνολο.

Κάτι σαν «Sakis», κάτι σαν «Tolis» κάτι σαν «Ατίκ»

Η οικογένεια των Κ. έχει πολλή μεγάλη μουσική παράδοση στη Θεσσαλονίκη. Η αλήθεια είναι ότι εγώ δεν τους γνώριζα αρκετά, μέχρι πριν από λίγες ημέρες που  βλέπω το νεότερο μέλος της τον Γ. Κ να τραγουδάει σ ένα τοπικό κανάλι. Ο Γ. είναι ήδη ένα όμορφο, καλογυμνασμένο παλικάρι γύρω στα 23 και απ ότι λέει και ο ίδιος γίνεται ήδη αντικείμενο μεγάλου θαυμασμού από τα κορίτσια της ηλικίας του. Αλλά για να το πετύχει αυτό παραδέχεται ότι πασχίζει τουλάχιστον τρεις με τέσσερις ώρες καθημερινά στο γυμναστήριο.

Κάποια στιγμή, λοιπόν, η παρουσιάστρια της εκπομπής  ζητάει από τον Γ. να πει ένα τραγούδι και εκείνος με χαρά παίρνει στα χέρια του το μικρόφωνο και λέει ένα τραγούδι του Ρουβά. Η παρουσιάστρια αρχίζει να λικνίζεται δίπλα του και δε δίνει καμία σημασία στο γεγονός πως ο νεαρός δεν τραγουδά απλώς ένα τραγούδι που κάποτε είχε πει  ο Ρουβάς, αλλά και με την ίδια τη φωνή του Ρουβά. Μόλις μάλιστα ο Γ. Κ τελειώνει το τραγούδι του, η παρουσιάστρια προλογίζει με ικανοποίηση ένα βίντεο που είχαν τραβήξει πρόσφατα από το κέντρο που εμφανιζόταν ο νεαρός και στο οποίο τον βλέπουμε  να είναι στην κυριολεξία ένα πιστό αντίγραφο του Σάκη που ξεπροβάλλει μέσα από τους καπνούς και  χορεύει ακριβώς με κινήσεις Σάκη, λίκνισμα γοφών Σάκη, ανεβοκατέβασμα ώμων Σάκη, φωνή Σάκη, ανοιχτό πουκάμισο Σάκη, αποτριχωμένο στήθος Σάκη, όλα Σάκης, ένας πλήρης Σάκης.

Αλλά η παρουσιάστρια έχει ακόμα μία έκπληξη για το νεαρό. Τον ρωτάει αν θέλει να δει ένα παλιό βίντεο με τον πατέρα του που έκανε κι εκείνος κάποτε καριέρα τραγουδιστή στη Θεσσαλονίκη, και είχε τραγουδήσει μάλιστα και σε ένα παλιό εορταστικό πρόγραμμα του καναλιού. Ο νεαρός συγκινείται από την ιδέα και στυλώνει τα μάτια του στην οθόνη για να δει τον μέντορά του, τον άνθρωπο στον οποίο οφείλει τα πάντα, τον δάσκαλό του και πατέρα του.

Τότε εμείς, οι ανυποψίαστοι θεατές, βλέπουμε ένα μεσήλικα άνδρα να τραγουδάει σε μια  χριστουγεννιάτικη εκπομπή ένα υπέροχο ερωτικό τραγούδι του Τόλη Βοσκόπουλου, με φωνή Βοσκόπουλου, γυρίσματα Βοσκόπουλου, κινήσεις Βοσκόπουλου, ανοιχτό πουκάμισο Βοσκόπουλου, αποτριχωμένο στήθος Βοσκόπουλου, χρυσό ρολόι Βοσκόπουλου, αλαζονεία Βοσκόπουλου,  σε όλα του  Τόλης, ένας πλήρης Τόλης.

Αλλά η πιο συγκινητική στιγμή εκείνης της μακρινής εκπομπής είναι όταν ο πατέρας του νεαρού αρχίζει να μιλάει για το δικό του πατέρα, τον παππού του νεαρού τραγουδιστή, εκείνον που τον επηρέασε τόσο πολύ, όσο και ο ίδιος το γιο του, και που τον έβαλε στο τραγούδι αφού πρώτα ο ίδιος είχε φροντίσει να βάλει τα θεμέλια αυτής της μεγάλης οικογενειακής μουσικής παράδοσης που εκτείνεται ήδη σε τρεις γενιές καλλιτεχνών.

Ένας πατέρας που μαθαίνουμε ότι λάτρευε τον μέγα Ατίκ και που είμαι σχεδόν βέβαιος  πως κάποτε τραγουδούσε σαν τον Ατίκ, χαμογελούσε σαν τον Ατίκ, κοκκίνιζε στα χειροκροτήματα σαν τον Ατίκ, μπεκρόπινε σαν τον Ατίκ και διατηρούσε τις ίδιες ακριβώς τρίχες στο στήθος του με τον Ατίκ, σε όλα του Ατίκ, ένας πλήρης Ατίκ.

Sin City: A Dame to Kill For

Πέρασαν ήδη εννιά χρόνια από την ημέρα που ο Φρανκ Μίλλερ και ο Ρόμπερτ Ροντρίγκεζ μας ξενάγησαν στο πρώτο "Sin City", μια ταινία που είχε αφήσει εξαιρετικές εντυπώσεις σε κοινό και κριτικούς, για να επιστρέψουν σήμερα με  την επόμενη ημέρα της αμαρτωλής πόλης σε ένα σίκουελ γεμάτο εκδίκηση και θάνατο. Ο Ρόμπερτ Ροντρίγκεζ διευθύνει ένα εξαιρετικό καστ ηθοποιών ενώ ο Φρανκ Μίλλερ φροντίζει να αποδόσει με τη γνώριμη κόμικ αισθητική της ματιάς του μια εξαιρετικά δυστοπική ατμόσφαιρα με όλα τα στοιχεία ενός κλασικού φιλμ νουάρ.
Βρισκόμαστε σε μια πόλη όπου το αίσθημα δικαιοσύνης έχει ξεφτίσει σε τόσο μεγάλο βαθμό που ο καθένας να διεκδικεί το προσωπικό του δίκιο με τις όποιες δυνάμεις διαθέτει και παρακολουθούμε κάποιες ιστορίες εκδίκησης με μεγάλες δόσεις προδοσίας και οργής, που κινούνται άναρχα μέσα στο χρόνο και το χώρο. Πρωταγωνιστούν Μπρους Γουίλις, Τζέσικα Άλμπα, Μίκι Ρουρκ, Ροζάριο Ντόσον.

Εξαιρετικά ατυχής ενεργοποίηση πατρικού φίλτρου

Ακριβώς δίπλα μου σ ένα μικρό παγκάκι κάθεται μια νεαρή κυρία και προσπαθεί να κοιμίσει το μωρό της μέσα στο καροτσάκι του. Ξαφνικά το μωρό με κοιτάει και λέει: -Μπαμπάς μπαμπάς. Τότε η γλυκιά του μανούλα χαμογελάει και του λέει:-Όχι, ο κύριος δεν είναι ο μπαμπάς. Θα έρθει σε λίγο, ο μπαμπάς.

-Μπαμπάς μπαμπάς, συνεχίζει να λέει το μικρό κοριτσάκι, κοιτώντας εμένα.

-Ο μπαμπάς είναι στη δουλειά και θα γυρίσει το μεσημέρι να μας πάρει, λέει η μητέρα του και γυρίζει προς εμένα και μου χαμογελάει: μάλλον σας πέρασε για τον μπαμπά της, λέει.

Εμένα ξαφνικά με κατακλύζει  ένα περίεργο συναίσθημα που δεν μπορώ να το προσδιορίσω ακριβώς. Λέτε να είναι αυτό που λένε ότι ο άντρας, σε αντίθεση με τη γυναίκα, πρέπει να ακούσει να τον φωνάζουν «μπαμπά» για να ενεργοποιηθεί το πατρικό του φίλτρο;

-Μπαμπάς, μπαμπάς συνεχίζει να λέει το κοριτσάκι, κι εγώ τώρα πια του χαμογελώ με μεγαλύτερη άνεση από πριν και αρχίζω να παίζω λιγάκι μαζί του.

Ξαφνικά, καταλαβαίνω ότι η κυρία παραδίπλα ετοιμάζεται να ανάψει τσιγάρο και της λέω: -ούτε να το σκέφτεσαι ότι θα καπνίσεις μπροστά στο παιδί.

-Μπαμπάς, μπαμπάς συνεχίζει να λέει το μικρό κοριτσάκι και η μητέρα του έχει εγκαταλείψει πια κάθε προσπάθεια να το διορθώσει.

Τότε εγώ παρατηρώ πως η μικρή δεν φοράει καθόλου καλτσάκια στα ποδαράκια της  και το επισημαίνω στη μάνα του, όπως επίσης και το γεγονός ότι φοράει στο λαιμουδάκι του ένα σωρό μπλε χάντρες και κάθε είδους χαϊμαλιά, τα οποία είμαι βέβαιος πως κάποτε, όταν μεγαλώσει, θα του αποσπούν πλήρως την προσοχή από το δρόμο της επιστήμης και της λογικής. Κι αυτό δεν το θέλω καθόλου.

-Μπαμπάς, μπαμπάς, συνεχίζει να λέει το κοριτσάκι κι εγώ ρωτάω τη μανούλα του, αν έφαγε καλό πρωινό, αν το έγραψε σε καλό βρεφονηπιακό σταθμό και αν είναι ευχαριστημένη από το προσωπικό.

-Μπαμπάς μπαμπάς, συνεχίζει να λέει το κοριτσάκι, κοιτώντας με,  και η μητέρα του τώρα αρχίζει σιγά σιγά να κοκκινίζει από θυμό και να περιεργάζεται δήθεν το κινητό της.

-Ξέρετε, κάτι της λέω; Δεν είναι το σωστό πρότυπο για ένα παιδί να βλέπει συνεχώς τη μάνα του με ένα κινητό στο χέρι.

-Μπαμπάς μπαμπάς συνεχίζει να λέει το κοριτσάκι κι εγώ να του κάνω κουπεπέ κουπεπέ και άλλα τέτοια τραγουδάκια, όπως… «…ο μπαμπάκας έρχεται και το πάει στον Γερμανό και του παίρνει ένα σωρό…»

Ξαφνικά η μητέρα του πιάνει το καροτσάκι και αρχίζει να απομακρύνεται με το μωράκι χωρίς καν να με ρωτήσει.

Κι εμένα τώρα αρχίζουν να με πλημμυρίζουν φόβοι και ανησυχίες για το μέλλον του και για τον κόσμο που θα μεγαλώσει. Είναι αλήθεια ότι το πατρικό μου φίλτρο είχε ενεργοποιηθεί για τα καλά. Αλλά μόνο όταν το κοριτσάκι απομακρύνεται αρκετά από το μέρος μου και συνεχίζει να έχει το κεφάλι του στραμμένο προς τα εμένα και να μου λέει: «μπαμπάς, μπαμπάς» νιώθω να χάνω τη γη κάτω από τα πόδια μου και τα πράγματα να γίνονται πολύ δύσκολα. Άλλωστε για ποιο δουλεύω εγώ; Γι αυτό δε δουλεύω; Για το μέλλον του δεν τα κάνω όλα; για να έχει μια καλύτερη ζωή από τη δικιά μου δε τρέχω απ το πρωϊ μέχρι το βράδυ;

Μαύρες σκέψεις γυρίζουν τώρα μέσα στο κεφάλι μου, καθώς βλέπω μάνα και κόρη να απομακρύνονται από εμένα. Θα μπορέσει άραγε η μικρή να πάρει την κατάλληλη παιδεία; Θα γνωρίσει τους σωστούς ανθρώπους, ή θα ταλαιπωρηθεί σε αδιέξοδες σχέσεις; Θα μάθει να τρέφεται σωστά; Θα παίρνει τις απαραίτητες προφυλάξεις όταν θα κάνει σεξ; Θα κάνει σεξ; Ω! Θεέ μου, ούτε να το σκέφτομαι δε θέλω. Να απλώνει κάποιος μαντράχαλος τις χερούκλες του πάνω της; Μα δε θα σκέφτεί ότι αυτή η μικρή είναι η κόρη κάποιου;  Και γιατί τελικά να μην ενηλικιώνεται ο άνθρωπος στα 30 αντί στα 18; Ποια άρρωστα μυαλά καταστρώνουν αυτούς τους νόμους; Κι αν την προδώσουν και πληγωθεί;  Κι αν την εξαπατήσουν; Κι αν κάποιοι της κόψουνε το δρόμο;

Κι αν αυτή η άκαρδη γυναίκα που θέλει να λέγετε μάνα της δε μου επιτρέπει να βλέπω το παιδί μου, τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα;

Και το μυαλό μου είναι θολό...

Θυμήθηκα ξανά τις προάλλες την περίφημη ταινία «Ξύπνα Βασίλη» με τον Γιώργο Κωνσταντίνου. Ο σπουδαίος Έλληνας ηθοποιός ερμηνεύει το ρόλο ενός δύσμοιρου υπαλληλάκου που έρχεται αντιμέτωπος με όλα τα παράλογα της εποχής του –μεταξύ των οποίων και οι αλλαγές ιδεολογικής πλεύσης όλων  των ανθρώπων του περιβάλλοντός του- και τελικά χάνει τα λογικά του και υποκύπτει στην τρέλα και τις βολικές ψευδαισθήσεις της στιγμής, πιστεύοντας ότι είναι ένας υπέροχος κόκορας με μακριά ουρά. Είναι χαρακτηριστική άλλωστε η σκηνή της ταινίας που ο Βασίλης ακούγοντας διάφορα παράξενα πράγματα από το στόμα της αδελφής του , του κουνιάδου του και του ποιητή φανφάρα αντιδράει με το περίφημο «κοκοκοοοο».

Πρόσφατα λοιπόν βρέθηκα κι εγώ πολύ κοντά στη θέση του περίφημου «Βασιλάκη», αλλά εκείνο το «κοκοκοοο» του,  μου φάνηκε κάπως ξεπερασμένο για μια εποχή που αντιδρά με διαφορετικό τρόπο στον παραλογισμό της, γι αυτό και -όσο άκουγα μερικά από τα παρακάτω-  το μυαλό μου πήγε αμέσως σε μια αντίδραση λιγάκι πιο σημερινή , μια αντίδραση που προκύπτει μέσα από τα πλάνα της τεράστιας τηλεοπτικής επιτυχίας « Game of Thrones»

-Το ΠΑΣΟΚ και ο Ευάγγελος Βενιζέλος είναι τα μεγάλα θύματα της κρίσης είπε κάποιος.

-Χόντορ, Χόντορ, έκανα εγώ

-Είναι προτιμότερο που χάσαμε το 25% του βιοτικού μας επιπέδου από το να χάναμε το 75% είπε κάποιος άλλος.

-Χόντορ Χόντορ, είπα εγώ.

-Ο Κώστας Καραμανλής θα επιστρέψει κάποια στιγμή πάλι στην πρωθυπουργία της χώρας, πιο ώριμος αυτή τη φορά, ακριβώς σαν το θείο του, είπε ένας τρίτος.

-Χόντορ Χόντορ Χόντορ, είπα εγώ

-Όταν έρθει ο Τσίπρας στην εξουσία, θα καταργήσει τον ΕΝΦΙΑ, θα αποκαταστήσει μισθούς και συντάξεις, θα σκίσει τα μνημόνια, θα ακυρώσει τις ιδιωτικοποιήσεις, θα μας δώσει ξανά την εθνική μας υπερηφάνεια.

-Χόντορ, Χόντορ, Χόντορ, Χόντορ, Χόντορ, Χόντορ, κοκοκοκοοοοο….

Guardians of the Gallaxy (2014)

Το καλύτερο ντεμπούτο για τον Αύγουστο όλων των εποχών και το τρίτο καλύτερο άνοιγμα της χρονιάς έκανε το "Guardians of the Galaxy" που βρέθηκε στην κορυφή του Αμερικανικού box office με εισπράξεις που αγγίζουν τα 94 εκατομμύρια δολάρια, νέα που χαροποίησαν ιδιαίτερα την αμερικανική βιομηχανία κινηματογράφου.
Στα της ταινίας ,τώρα, δυο άντρες με διαφορετικές προθέσεις, εποφθαλμιούν μια μυστηριώδη ουράνια σφαίρα,η οποία πέφτει στα χέρια του Peter ενός τυχοδιώκτη, που του αρέσει να ιντριγκάρει τη μοίρα του.
Ο έταιρος διεκδικητής της σφαίρας με την τεράστια δύναμη είναι ο πανίσχυρος κακός Ronan , ο οποίος εξαπολύει ένα πρωτοφανές κυνηγητό για τον εντοπισμό του Peter, που συμμαχεί με μια ομάδα παράταιρων ηρώων προκειμένου να ξεφύγει από τη μανία του Ronan.

Ταινία επιστημονικής φαντασίας από την Marvel Studios Film, με υπερφυσικούς χαρακτήρες, εντυπωσιακά σκηνικά, διαστημόπλοια και καταιγιστική δράση που κατέκτησε τον τίτλο του οικογενειακού blockbuster του καλοκαιριού.

A Most Wanted Man

Κατασκοπευτικό θρίλερ βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Τζον λε Καρρέ που αποτέλεσε το κύκνειο άσμα του κορυφαίου ηθοποιού Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν.
Μετά  τα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου, στο Αμβούργο της Γερμανίας καταφθάνει ένας μυστηριώδης άνδρας από την Τσετσενία ονόματι Ίσσα. Εκεί ο άνδρας προσπαθεί να διεκδικήσει από μια τράπεζα την περιουσία που θεωρεί ότι ανήκε στον πατέρα του. Την ίδια ώρα οι μυστικές υπηρεσίες προσπαθούν να ξεσκεπάσουν την αληθινή ταυτότητα του Ίσσα και παράλληλα να αποκαλύψουν ένα διεθνές δίκτυο τρομοκρατών.
Η ταινία του Ολλανδού σκηνοθέτη Άντον Κόρμπιν διαθέτει ένα αξιόλογο καστ(Μακ Άνταμς, Ρόμπιν Ράιτ, Γουίλιαμ Νταφό, Ντάνιελ Μπρουλ, Νίνα Χος) και μια μοντέρνα σκηνοθετική ματιά πάνω σε ένα πολύ δύσκολο είδος που απαιτεί εμβάθυνση στους χαρακτήρες και αφηγηματική λιτότητα.
Όσο η εξέλιξη της ιστορίας γίνεται πιο περίπλοκη η ταινία αποκτά χαρακτηριστικά ψυχολογικού θρίλερ, αναδεικνύοντας εξαιρετικές ερμηνείες και τεχνικές αρετές κινούμενη  μέσα σε ένα περιβάλλον ρευστό και  οριακό όπου διακυβεύονται πιο πειστικά από ποτέ οι συνταγματικές ελευθερίες της έκφρασης και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Μαγεία στο Σεληνόφως

Ο Στάνλεϊ (Κόλιν Φερθ), ένα φημισμένος μάγος της δεκαετίας του 20, θα επισκεφθεί τη γαλλική Ριβιέρα προκειμένου να ξεσκεπάσει τη νεαρή μέντιουμ Σόφι (Έμα Στόουν). Ωστόσο η νεαρή κοπέλα, που έχει γίνει κακός μπελάς για τους πάτρονές της, δεν θα δυσκολευθεί πολύ να τον γοητεύσει τόσο ώστε να ξεχάσει εντελώς τον αρχικό σκοπό του ταξιδιού του.
Γυρισμένη στη Γαλλία, ρομαντική κομεντί του Γούντι Άλεν, για τον απρόσμενο έρωτα και την πίστη στα μυστήρια της ζωής, με υπέροχη φωτογραφία και έντονα νοσταλγική διάθεση.

Sex tape

 Mετά από δέκα χρόνια σχέσης και δύο υπέροχα παιδιά, ζευγάρι αναζητά την ερωτική ανανέωση σε κάτι αρκετά ασυνήθιστο για τα κυβικά του. Είναι ο Jay (Jason Segel) και η Annie (Cameron Diaz)  που θέλουν να ξαναζήσουν  κάποιες στιγμές από την παθιασμένη σχέση που είχαν στην αρχή της γνωριμίας τους, γυρίζοντας μια  ερασιτεχνική, ερωτική ταινία, για καθαρά προσωπική χρήση . Στην  εποχή, όμως, που δύσκολα κάτι παραμένει  κρυμμένο από το διαδίκτυο, ανακαλύπτουν ότι το πολύ προσωπικό υλικό τους κινδυνεύει να γίνει αφορμή για διαπόμπευση και δημόσιο θέαμα σε τόπο κοινωνικής δικτύωσης.
Ελάχιστα αστεία ερωτική κωμωδία που μοιάζει να σέρνεται πίσω από μια αρκετά τολμηρή σεναριακά ιδέα.

Υπόθεση εργασίας

 Τι θα συνέβαινε άραγε στη χώρα μας, αν αποκαλυπτόταν ότι ο τάφος της Αμφίπολης ανήκει πράγματι στο Μέγα Αλέξανδρο, αλλά εκεί ακριβώς δίπλα στα λείψανα του μεγάλου στρατηλάτη βρισκόταν καμιά επιγραφή του τύπου: "Αλεξάντροβιτς δε γκρεϊτεστιτς, γιος Φιλίπποβιτς δευτέροβιτς, μαθητής Αριστοτέλεβιτς φιλοσοφιτς. Θα υπήρχε μέρος να κρυφτούμε;