Δον Κιχώτης (του Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ-Mikhail Boulgagov)

«Αν στερήσεις από έναν άνθρωπο τις ψευδαισθήσεις του είναι σα να τον σκοτώνεις. Την άποψη αυτή διατύπωσε ο Αύγουστος Στρίνμπεργκ στη «Σονάτα των φαντασμάτων» για να μιλήσει για το τέρας του ορθολογισμού που κυνηγάει να ξεριζώσει το όνειρο όπου το συναντήσει. Ο Δον Κιχώτης του Μπουλγκάγκοφ είναι μια διασκευή του επικού μυθιστορήματος του Θερβάντες, γραμμένη στα 1938, λίγο καιρό πριν απ το θάνατο του συγγραφέα. Ζώντας μέσα στην απόλυτη απομόνωσή του από το σταλινικό καθεστώς ο Μπουλγκάκοφ αιτείται ανεπιτυχώς την φυγή του προς το εξωτερικό. Μη βλέποντας τις απόπειρές του να ευοδώνονται ο συγγραφέας του «Ο Μαιτρ και η Μαργαρίτα» καταφεύγει σ αυτό που ξέρει να κάνει καλύτερα . Τη φανταστική διαφυγή δια της συγγραφή ενός έργου.

Ο δικός του Δον Κιχώτης έχοντας λοξοδρομήσει προς το όνειρο αναζητά το βάθος μιας ποιητικής διαδρομής. Όμως έχει να αντιμετωπίσει τους «ορθώς σκεπτόμενους» που θέλουν να του στερήσουν το οξυγόνο και να τον επαναφέρουν στο δρόμο του ορθολογισμού. Τελικά, ο Δον Κιχώτης ξεριζώνεται από την ουτοπία του και οδηγείται προς την ηθική και φυσική του εξόντωση.

Στην παράσταση που ανεβαίνει στο ΚΘΒΕ σε σκηνοθεσία Γιάννη Λεοντάρη η σκηνή επεκτείνεται σε ολόκληρο το θέατρο, καθιστώντας το κοινό συμμέτοχο σε μια ιστορία που εξελίσσεται παντού.. Ο θίασος των ηθοποιών βρίσκεται σε διαρκή κίνηση και ένας κύκλος στη μέση ακριβώς της σκηνής θυμίζει συνεχώς το μεγάλο δίλλημα στη σκοτεινή αυτή αλληγορία: Μέσα ή έξω;