Δον Ζουάν (Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος)

Ο «Δον Ζουάν» του Μολιέρου στο Βασιλικό Θέατρο Θεσσαλονίκης (ΚΘΒΕ) είναι μια από τις καλύτερες παραστάσεις που είδα τα τελευταία χρόνια. Με ξεκάθαρη σκηνοθετική προσέγγιση, αψεγάδιαστα σκηνικά και εξαιρετικές ερμηνείες το συγκεκριμένο ανέβασμα του έργου έχει να προσφέρει στο θεατή πολλές συγκινήσεις. Κυρίως όμως μια ατμόσφαιρα που θυμίζει πολύ τις πρώιμες  θεατρικές του εμπειρίες. Στο έργο που ο Μολιέρος έγραψε το 1665 ο περίφημος ήρωάς του βρίσκεται σε ελεύθερη ηθική πτώση. Βέβαια, ο ίδιος δεν την αντιλαμβάνεται  παρά μόνο όταν αγγίζει τα κεφαλόσκαλα της κόλασης. Εκεί που  ούτε οι προσπάθειες του πατέρα του να τον συνετίσει, ούτε η εκδικητικότητα των γυναικών που εγκατέλειψε στις πληγές τους, ούτε το κυνήγι των δανειστών του και η υποκριτική και θρησκόληπτη κοινωνία μπορούν πια να του αλλάξουν μυαλά. 

Η κατάληξη αυτού του ακόλαστου αριστοκράτη είναι σχεδόν προδικασμένη. Μα ούτε  η αποδοχή από μέρους του της πρόσκλησης σε δείπνο του αγάλματος ενός διοικητή που είχε σκοτώσει σε μονομαχία δεν συνεπάγεται κάποια μορφή  αποδοχής των ουράνιων απαιτήσεων.Το ζητούμενό του είναι ένα:  η ελεύθερη αναζήτηση της ομορφιάς και της ηδονής. Και δεν αλλάζει τις βλάσφημες θέσεις του ακόμη κι αν πρέπει να ζει σε διαρκή φυγή, ακόμη κι όταν πρόκειται να αναμετρηθεί με δυνάμεις που ποτέ δεν αναγνώρισε ως υπαρκτές. Στο τέλος, αυτός ο άθεος και είρωνας αριστοκράτης θα σταθεί η αιτία για να επαληθευτεί για άλλη μια φορά η άποψη που θέλει το άτομο που διερευνά τα όρια της προσωπικής του ελευθερίας του πέρα από το επίπεδο της ύβρις, να μοιράζεται το τίμημα των επιλογών του μαζί με όσους βρέθηκαν τυχαία στο δρόμο του.