Πέμπτη 5 Φεβρουαρίου 2015

Πόσο λίγο μιλούν όλοι για αξιοκρατία

Αν προσπαθήσει κανείς σήμερα να αποκρυσταλλώσει μια άποψη σχετικά με  το πραγματικό κλίμα που αντανακλούν  στην Ευρώπη οι ελληνικές θέσεις, θα καταλήξει νομίζω στο συμπέρασμα ότι  αυτές βρίσκουν ανταπόκριση κυρίως από εκείνες τις δυνάμεις που δεν φέρουν την ευθύνη των τελικών αποφάσεων. Αντίθετα, δε φαίνεται οι θέσεις αυτές να ηχούν καν στα αυτιά όλων όσοι κρατούν στα χέρια τους το μαχαίρι και το πεπόνι της χρηματοδότησης των κρατών και του τραπεζικού συστήματος. Γι αυτό δεν πρέπει να τρέφουμε ψευδαισθήσεις. Είναι μεν πολύ ενθαρρυντικό το γεγονός ότι  ένας υπουργός οικονομικών της Ελλάδας επιτέλους καταθέτει εθνικές εναλλακτικές προτάσεις για το χρέος, αλλά η μάχη που δίνεται πολιτικά είναι εξαιρετικά άνιση και σχεδόν ετεροκαθορισμένη. Γι αυτό και η όλη προσπάθεια δεν πρέπει να αναλωθεί μέσα στο πλαίσιο ενός πεδίου μάχης αυτοτροφοδοτούμενων εντυπώσεων.

 Η Ελλάδα πρέπει να διεκδικήσει λύσεις εφικτές, πραγματοποιήσιμες. Και κυρίως  να αποδείξει πράγματα στο εσωτερικό πεδίο. Να αποδεχθεί ότι υπάρχουν και έσωθεν παράγοντες που στραγγαλίζουν την προοπτική της χώρας. Να επικεντρωθεί  με φρέσκες ιδέες στην πάταξη της φοροδιαφυγής, στην καταπολέμηση της διαφθοράς, στην αγορά εργασίας, στα θέματα κοινωνικής συνοχής και καθημερινότητας, στην επιβολή της αξιοκρατίας. Πόσο λίγο τελικά μιλούν όλοι γι αυτή. 

Σα να έχει επιλέξει η χώρα οριστικά και αμετάκλητα ένα διαφορετικό δρόμο.

Σε επίπεδο δηλώσεων μέχρι στιγμής δε φαίνεται κάτι ενθαρρυντικό. Και πολύ ανησυχώ ότι αρκετά σύντομα θα επιστρέψουμε και πάλι στη μίζερη, ρηχή και παθογενή εσωτερική μας αυτοκατανάλωση. Γιατί τελικά είμαστε εμείς που ως λαός δεν έχουμε πείσει ακόμη κανέναν ότι δε μας αρέσει να κινούμαστε μέσα στην ασφάλεια φαύλων και προκαθορισμένων κύκλων .

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου