Πώς να παραμείνετε παιδιά, με υποχρεώσεις μεγάλων (ΣΧΟΛΙΟ)

Σχόλιο. Βλέποντας ταινίες, είναι η απάντηση. Πολλές ταινίες. Γιατί ρίχνοντας μια γρήγορη ματιά στα εβδομαδιαία στοιχεία του ελληνικού box office, που δεν διαφέρουν και πολύ από εκείνα του αντίστοιχου αμερικάνικου, τουλάχιστον ως προς τις γενικές τους κατευθύνσεις, εκτός του ότι σε πιάνει μια μελαγχολία σχετικά με το παρόν και το μέλλον του ενήλικου κινηματογράφου, νιώθεις ότι κάποιοι προσπαθούν ποικιλοτρόπως να κολακεύσουν την παιδική σου φύση. 

Είναι τελικά όμως το σινεμά μια τέχνη που  απευθύνεται πια αποκλειστικά στο παιδί που κρύβει ο καθένας μας μέσα του ή εκείνο που συνοδεύει ; μήπως επιπλέον έχει εξορίσει  ολοκληρωτικά πια από τις τάξεις του τα εργαλεία εκείνα που απευθύνονται στην ικανοποίηση ενός πιο επεξεργασμένου κοινού; Ρητορικά τα ερωτήματα μιας και οι απαντήσεις μοιάζουν σχετικά προφανείς. 

 Τα μεγάλα στούντιος  μέσα από τα κανάλια διανομής που συνήθως τα ίδια ελέγχουν καθορίζουν την πολιτική τους με βάση την απαίτηση των μετόχων τους για άμεσο και εξασφαλισμένο κέρδος φτιάχνοντας ταινίες μαζικής κατανάλωσης για θεατές χωρίς ιδιαίτερες καλλιτεχνικές απαιτήσεις. Όπως έχετε αντιληφθεί, ουδείς ενδιαφέρεται πια για την τέχνη του κινηματογράφου που ορισμένοι από εμάς αγαπήσαμε. Αντίθετα, οι περισσότεροι ανακυκλώνουν την ίδια αποχαυνωτική αισθητική διαπαιδαγωγώντας από την παιδική του ηλικία ένα κοινό στο να γίνεται ιδανικό για την εξυπηρέτηση των εμπορικών τους στόχων. Κι αν λοιπόν, κάποτε υπήρχε μια ευδιάκριτη γραμμή μετάβασης από το σινεάκ και τις παιδικές ταινίες στον κινηματογράφο των ενηλίκων σήμερα αυτή η διαχωριστική  έχει σχεδόν εξαλείφθει. Έρχεται, όμως, μια στιγμή, όπως για παράδειγμα, αυτή την εβδομάδα, που αναρωτιέσαι. Μα να μην υπάρχει ούτε μια ταινία, που να σου κεντρίζει κάπως την περιέργεια να δεις; Σίγουρα θα υπάρχει, λες μετά, κάπου κρυμμένη. Θα την ανακαλύψεις, όμως, ποτέ; Και να θυμώνεις τόσο πολύ με όλα αυτά που να θέλεις να βάλεις τιμωρία γι αυτήν την κατάσταση, το άμοιρο το παιδί που εσύ, όπως και τόσοι άλλοι κρύβουν ακόμα μέσα τους.