Θείος Βάνιας του Άντον Τσέχωφ

Ο Θείος Βάνιας είναι ένα από τα πιο αντιπροσωπευτικά έργα του Άντον Τσέχοφ, το οποίο γράφτηκε την ίδια περίπου εποχή με τον «Γλάρο» για να φωτίσει τη γκρίζα πραγματικότητα της ρωσικής επαρχίας, στην οποία κυριαρχούν η φτώχεια, η δυστυχία,και η μοιρολατρία. Οι ήρωες του «Θείου Βάνια» μοιάζουν εγκλωβισμένοι σ ένα μονότονο και αδιατάρακτο σύμπαν, μέσα στο οποίο κινούνται σαν θλιβερά φαντάσματα που έχουν αποδεχτεί την πλήξη και τη  μονοτονία ως τη μόνη εφικτή πραγματικότητα που τους αξίζει. Σπανιότατα γίνονται κάποιες απόπειρες να ξεφύγουν από το τέλμα, αναζητώντας μια ελπίδα που θα τους βοηθήσει να νικήσουν την καθημερινή φθορά, των οποίων όμως η κατάληξη είναι πάντα προδιαγεγραμμένη. Μέσα λοιπόν σ αυτό το γκρίζο σκηνικό όπου κυριαρχεί το υπαρξιακό αδιέξοδο, ο έρωτας μοιάζει σα μια φευγαλέα πεταλούδα όπου για λίγο θυμίζει σε όλους ότι είναι ακόμα ζωντανοί άρα ικανοί να ονειρεύονται. Έτσι η ισορροπία ανάμεσα στην ευτυχία και τη δυστυχία, το τραγικό και το γελοίο, τη μοναξιά και την ανάγκη για κατανόηση μετατρέπεται σ ένα επώδυνο και βασανιστικό παιχνίδι που λαμβάνει χώρα πάνω στο λασπωμένο λιβάδι της ανθρώπινης υπαρξιακής περιπέτειας.

Κι εκεί ακριβώς πάνω που λες ότι κάποιοι από τους ήρωες αρχίζουν ξανά να ανασαίνουν ξαφνικά συμβαίνει ένα ασυνήθιστο ξέσπασμα που απελευθερώνει όλη την καταπιεσμένη ενέργεια και τους γυρίζει πάλι πίσω στην ατέρμονη καταδίκη του να υπομείνουν τη ζωή ως μια αλληλουχία πανομοιότυπων ημερών που τυλίγεται σαν βαριά αλυσίδα πάντα στα ταλαιπωρημένα κορμιά τους.

Αυτές τις ημέρες και για λίγες μόνο παραστάσεις το εμβληματικό έργο του Άντον Τσέχωφ «Ο Θείος Βάνιας» ανεβαίνει στο Αριστοτέλειο θέατρο Θεσσαλονίκης με την Λιλλύ Μελεμέ να αναλαμβάνει τη σκηνοθετική καθοδήγηση μιας ομάδας εξαιρετικών ηθοποιών (Γιάννης Φέρτης, Γιάννης Βόγλης Στέλιος Μάινας, Έρση Μαλικένζου, Μαρίνα Ψάλτη, Μελίνα Βαμβακά, Αλεξία Καλτσίκη, Χάρης Χαραλάμπους )