Δευτέρα 8 Ιουνίου 2015

Δυο καλαμιές της άνοιξης

Δυο καλαμιές της άνοιξης, γριές μες στη βροχή
Ξανά παρεξηγήθηκαν γι ασήμαντη αφορμή
Κανένας δεν τις ρώταγε, γιατί είχαν διαφορές…
Τους λόγους δεν τους λέγανε, τους ξέρανε αυτές

Δε δόθηκε εξήγηση, κι όσο πιο ταπεινή
Γίνεται η παρεξήγηση πάντα πιο φορτική
Σε άμμο λιονταρόχρωμη, βίαιος ταραγμός
η μία πιο σκουρόχρωμη, την άλλη έλουζε φως

Δεν ξέρανε να συγχωρούν κι αγάπη τι θα πει
Με την αρχαία έννοια, λάθος απ την αρχή
Περνούσαν από πίσω τους γαϊδούρια και σκυλιά
Κι απάνω τους στεκόντουσαν κάτι ελαφρά πουλιά

Ο απαλός ο άνεμος ψίθυρους σπέρνει εκεί
«όχι δεν είπα τίποτα, μήπως είπες εσύ;»
οι δυο δεν ξαναμίλησαν κι ας τόθελαν πολύ
ξεράθηκαν και λύγισαν σε απόλυτη σιωπή

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου