Το κοίταζε
εκείνο το καρφί
που έχασκε
από χρόνια στη γωνία
το κάλυπτε
να μη τραυματιστεί
παλιά με μια
κολλητική ταινία
φοβόταν μην
τυχόν και ξεχαστεί
γιατί μπορεί
να ήταν σκουριασμένο
ποτέ όμως δεν
το έβγαλε από κεί
σα να δινε
εντολή το πεπρωμένο
Δευτέρα θάταν
ή Παρασκευή
που πήρε την
τανάλια απ το τραπέζι
τη σφίγγει
και τραβάει το καρφί
κι ολόκληρο
το σπίτι τρεμοπαίζει
Αιμάτωνε και
γέλαγε μαζί
κρατώντας το
σφιχτά μες τη γροθιά του
γιατί είχε χρόνια
κάτι να αισθανθεί
και χρόνια
είχε να νιώσει στα καλά του
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου