Μια κίτρινη
λουρίδα φως
μπροστά μου
σαν αλφάδι
μοιάζει ο
περίγυρος θαμπός
πολεμικό
σκοτάδι
τα ευαίσθητα
ματόφυλλα
ενός παιδιού
σφαλίζουν
τα έμφυλα
τσιγάρα μας
στη νύχτα
φωσφορίζουν
καρφί σε
σχήμα ύψιλον
ξεκόλλησε απ
το δέντρο
οξυζενέ που
άφρισε
μες στης
πληγής το κέντρο
θλιμμένα στα
εξώφυλλα
τα κρύα
γουρουνάκια
ούτε λαμπάκι
ανοιχτό
σκοτάδι στα
σοκάκια
κι αν είναι
η πόλη σκοτεινή
που θέλεις να αφήσεις
το φως θα
φεύγει από εκεί
όσο κι αν τη
φωτίσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου