Κυριακή 6 Δεκεμβρίου 2015

Έμεινε όποιος ήταν

painting: Nicholas Down


Κάθε μέρα που περνούσε
τό νιωθε μα αδιαφορούσε
πως γινόταν συνεχώς
σαν παλιός παλιός καιρός

δε ξεχώριζε Δευτέρα
ούτε Τρίτη από άλλη μέρα
θλιβερό κέρδος θαρρείς
που περίσσευε απ τη γης

όλη μέρα συλλογιόταν
και στις μνήμες βασιζόταν
μα κουράστηκαν κι αυτές
οι στερνές γνώσεις του χθες

χώνεψαν τα μάγουλά του
και τα μάτια τα μελιά του
σακουλιάσαν στις κορφές
γέμισε ο νους σκιές

σα μια φλόγα υποταγμένη
στο κερί που σιγοτρέμει
έσφιγγε η ασαλεψιά
των χεριών η παγωνιά

μα όταν έγινε ογδόντα
κάτι ένιωσε από σπόντα
και ξεκίνησε από κει
μια ολοκαίνουργια ζωή

γέμισε η σκηνή τραγούδια
και αλλόκοτα λουλούδια
ξέχασε τα του θανάτου
κι άπλωσε τα σύνορά του

πράγμα που η ψυχή ζηλεύει
και ο νους το μαγειρεύει
πέρασε σα να ταν μπόρα
κι η ανεπανόρθωτη ώρα

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου