Ο κλέφτης των ποδηλάτων 1948 (Βιτόριο Ντε Σίκα-σεν: Τσεζάρε Τζαβατίνι)

«Ο Κλέφτης των ποδηλάτων» είναι ένα από τα αδιαφιλονίκητα αριστουργήματα του περίφημοι ιταλικού νεορεαλισμού που ξεκίνησε την παραγωγή του το 1942 με την ταινία Ossesione του Λουκίνο Βισκόντι και ολοκληρώθηκε το 1952 με το φιλμ του Βιτόριο Ντε Σίκα « Ουμπέρτο Ντ.» Η ταινία τοποθετείται μέσα σ ένα περιβάλλον όπου κυριαρχούν η σύγχυση και η αβεβαιότητα που συνιστούν τα δύο υλικά της κρίσης που μαστίζει τη μεταπολεμική Ιταλία. Ο Βιτόριο Ντε Σίκα αποτελεί μαζί με τους Ροσελίνι, Βισκόντι και Ντε Σάντις τους θεμελιωτές του Ιταλικού Νεορεαλισμού ενός από τα σημαντικότερα ρεύματα στην ιστορία του κινηματογράφου. Στον Κλέφτη των Ποδηλάτων καταγράφεται με αυθεντικότητα η πραγματικότητα της μεταπολεμικής Ιταλίας, χωρίς καμιά ωραιοποίηση, με μια εξαιρετική τεχνική που καθιστά σχεδόν ανούσια την ανυπαρξία οικονομικών πόρων για το γύρισμα της ταινίας. Στην ιστορία παρακολουθούμε έναν απεγνωσμένο άνεργο εργάτη ο οποίος αναζητά το ποδήλατό του που είναι ταυτόχρονα το εργαλείο δουλειάς για να θρέψει την οικογένειά του και να επανακτήσει τη χαμένη του αξιοπρέπεια. Όπως και το Sciuscià  Ο Κλέφτης των Ποδηλάτων τιμήθηκε με Όσκαρ Καλύτερης Ξένης ταινίας.