Φόβος (Στέφαν Τσβάιχ}

Είναι περίεργη η αίσθηση που αποκομίζω από την  παράσταση «ο Φόβος» που αυτές τις ημέρες ανεβαίνει στο θέατρο Αυλαία στη Θεσσαλονίκη. Ενώ το έργο, ως κείμενο, δεν μου κάνει ιδιαίτερη εντύπωση, μου αρέσει η σκηνοθετική προσέγγιση και κυρίως οι ερμηνείες. Ο Στέφαν Τσβάιχ έγραψε αυτό το έργο το 1925 για να περιγράψει το συναίσθημα του φόβου ως ατομικό βίωμα. Τα λόγια του όμως , μοιάζει να χρειάζονται σημαντική υποβοήθηση  για να φτάσουν με κάποια θερμότητα στον πυρήνα της ύπαρξης του σημερινού θεατή.

Μια νέα γυναίκα, παντρεμένη, έχει ένα νεαρό πιανίστα για εραστή. Για να μη διακινδυνεύσει, όμως την οικογενειακή της ζωή, κάθε φορά που φεύγει από το σπίτι του, λέει μέσα της πως είναι η τελευταία φορά. Ο φόβος της τιμωρίας, που καταλύει το νευρικό σύστημα των ανθρώπων, είναι χειρότερος και από την ίδια την τιμωρία, είναι το κεντρικό μήνυμα του έργου. Πραγματική αποκάλυψη η Κατερίνα Μισιχρόνη, αλλά όπως προείπα και οι τέσσερις επί σκηνής είναι εξαιρετικοί.

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: ΕΛΕΝΑ ΠΕΓΚΑ

ΗΘΟΠΟΙΟΙ: ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΚΑΡΑΝΑΣΤΑΣΗΣ, ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΜΙΣΙΧΡΟΝΗ, ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΜΑΟΥΤΣΟΥ, ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΣΟΥΛΗΣ