Painting: Leonid
Afremov
Αποσπασμένα
όργανα από τη θέλησή της
σκιές στον
ανεπαίσθητο χορό των αστεριών
στο
τσιμεντένιο πάτωμα κοιμόμουνα μαζί της
κι ένα
τζιτζίκι χόρευε στις φλόγες των κεριών
σβησμένη σαν
μια έκφραση χωρίς φύλο και ταίρι
σε μία μόνο
διάσταση συνήθισε να ζει
το μάγουλο
ακούμπαγε στο ματωμένο χέρι
και μέτραγε
απώλειες για ν αποκοιμηθεί
όταν μια μέρα έχασε την αίσθηση του χρόνου
καθάριζε τα
φύλλα της νυχτερινής σιωπής
σαν ψίθυρο
του σώματος κραυγή έβγαλε πόνου
και χώθηκε
σαν σπόρος στην καρδιά της μεσαυλής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου