Ο άνθρωπος που νόμιζε πως έγινε Μασόνος

Painting: Mirza Zupljanin

-Εσύ είσαι δικός μας, είπε στο φιλαράκι μου τον Μπάμπη ο δικαστικός επιμελητής

-Τί θα πει δικός σας; δεν καταλαβαίνω, είπε ο Μπάμπης

-Δικός μας ρε παιδί μου, ένας από εμάς, είπε ο δικαστικός επιμελητής

Τότε ο Μπάμπης έβγαλε από το τσαντάκι του κάτι  χρήματα για να τον πληρώσει και χαμογέλασε.

-Κι εμείς, γνωρίζουμε πολύ καλά τους δικούς μας ανθρώπους, γι αυτό και τους φροντίζουμε αναλόγως, είπε ο δικαστικός επιμελητής

-Τι γνωρίζετε  δηλαδή για μένα, αναρωτήθηκε ο Μπάμπης

-Δε θεωρείς πολλή κακή τη σημερινή κυβέρνηση;

-Ναι, είπε ο Μπάμπης

-Και τον πρωθυπουργό ανεπαρκή;

-Ναι, είπε ο Μπάμπης.

-Δεν πιστεύεις επίσης ότι ένα τσίρκο θα μας κυβερνούσε καλύτερα;

-Ακριβώς αυτό πιστεύω, είπε ο Μπάμπης, εντυπωσιασμένος.

- Ε, λοιπόν, αγόρι μου, του λέει, ο δικαστικός επιμελητής, το μόνο που δε μπορώ να καταλάβω για σένα είναι το ακριβές  μέρος  που  μυήθηκες,

-Μα δε μυήθηκα πουθενά

-Πως πως! του λέει ο δικαστικός επιμελητής. Μυήθηκες. Απλά δε το γνωρίζεις. Όπως και οι περισσότεροι άλλωστε. Επειδή όμως εγώ είμαι ένας  από τους λίγους που κατάλαβαν τη μύησή τους, νομίζω ότι μπορώ να σε βοηθήσω

-Και πως έγινε αυτό, δήλωσε ο Μπάμπης, που άρχισε σιγά σιγά να αποκτά κάποιο ενδιαφέρον.

-Πριν από είκοσι περίπου χρόνια, χτυπάει το τηλέφωνό μου στις δύο τα ξημερώματα και ένας πελάτης με φωνάζει στα δικαστήρια για κάτι ασφαλιστικά μέτρα, λέει ο δικαστικός επιμελητής. Εγώ πηγαίνω και με υποδέχονται τέσσερις τύποι που με οδηγούν σε ένα υπόγειο και με υπνωτίζουν. Όταν ξυπνάω και καταλαβαίνω ότι είμαι σωριασμένος στα σκαλιά της Ευελπίδων, επισκέπτομαι  αμέσως τον πνευματικό μου, ο οποίος βλέποντάς με σε μαύρα χάλια μου λέει:

-Μα καλά ρε κεφάλα, έχει ασφαλιστικά μέτρα στις δύο τα ξημερώματα; Μετά μου εξηγεί τι ακριβώς μου έχει συμβεί και με στέλνει στο καλό. Το επόμενο πρωί διασταυρώνομαι μ έναν πασίγνωστο δικηγόρο, με τον οποίο, σημειωτέον, δεν έχω  καμιά απολύτως γνωριμία, ο οποίος με χαιρετάει: -Καλημέρα Περικλή.  Καλημέρα αγόρι μου.

Ακριβώς από πίσω του περπατάει κι άλλος πασίγνωστος δικηγόρος:-Περικλή μου, αδελφέ μου, κορυφαίε δικαστικέ επιμελητή της Αθήνας, μου λέει κι εκείνος.

Τώρα, ο Μπάμπης έχει αρχίσει να αναρωτιέται για πολλά, αλλά έχει ακόμα ορισμένες αμφιβολίες. Ρε μπας και;

Τότε ο δικαστικός επιμελητής του λέει: Αν πράγματι θέλεις να πειστείς ότι είσαι ένας από εμάς,  αύριο το πρωί στάσου, για λίγο,  έξω από την Ευελπίδων μέχρι να περάσει κανένας πασίγνωστος μεγαλοδικηγόρος και μετά  χαμογέλασέ του και κοίταξέ τον βαθιά στα μάτια. Θα καταλάβεις αμέσως ότι,  πρώτον ανταποκρίνεται με θερμότητα και δεύτερον ότι γνωρίζει το όνομά σου.

Πηγαίνοντας να παραδώσει μια παραγγελία, το επόμενο πρωί, ο Μπάμπης  κάνει μια στάση μπροστά στην Ευελπίδων και κοιτάζει κατάματα έναν μεγαλοδικηγόρο που τον πλησιάζει.

Ξαφνικά οι σφυγμοί του αρχίζουν n ανεβαίνουν,   τα μηλίγγια του να χτυπούν και να τον πιάνει μια αίσθηση εφίδρωσης και δίψας.

Ο μεγαλοδικηγόρος όμως όχι απλώς δε μιλάει στον Μπάμπη, αλλά ούτε καν τον χαιρετάει.

-Όπως ακριβώς το φανταζόμουν. Μαλακίες… σκέφτεται ο Μπάμπης και φεύγει.