Ένας ιός, που μετατρέπει τους ανθρώπους σε ζόμπι, μεταδίδεται
σε όλη σχεδόν τη Νότια Κορέα. Δίνοντας τους αμφιλεγόμενες πληροφορίες για δήθεν εστίες αχαλίνωτης
κοινωνικής βίας σε ολόκληρη την επικράτεια, αρχικά η κυβέρνηση κρατάει τους πολίτες της στο σκοτάδι. Όμως όταν τελικά αποφασίζει να
παρέχει πλήρη ενημέρωση είναι ήδη πολύ αργά. Στο τρένο από τη Σεούλ προς το Μπουσάν ένας
εργασιομανής πατέρας και η κόρη του προσπαθούν να επιβιώσουν.
Τη στιγμή ακριβώς που ο πατέρας λέει στην κόρη του-η οποία
λίγο νωρίτερα είχε προσφέρει το κάθισμά της σε μια ηλικιωμένη-ότι σε τέτοιες
καταστάσεις δεν πρέπει να κοιτάμε τους άλλους αλλά να φροντίζουμε να
επιβιώσουμε με κάθε τρόπο, καταλαβαίνεις ότι η ταινία διαθέτει εκτός από
εξαιρετική σκηνοθεσία κι ένα «ανθρώπινο βάθος» με την αριστοτελική έννοια της έκφρασης.
Το καλό και το κακό ενυπάρχουν μέσα σε όλους τους ανθρώπους και μόνο οι
συνθήκες και η συγκυρία θα προσδιορίσουν πιο από τα δυο θα εκδηλωθεί
συντομότερα.
Η ταινία του Sang-Ho-Yeon, όπου κι αν προβλήθηκε έγινε αμέσως
επιτυχία, όχι γιατί είναι ένα συμβατικό Horror με πρωταγωνιστές ζόμπι, αλλά
επειδή είναι μια εξαιρετικά δομημένη περιπέτεια, που αναπτύσσεται πάνω σ ένα
ρεαλιστικό περιβάλλον τρόμου, ισορροπώντας ιδανικά μεταξύ της φρίκης που
προκαλούν τα αιμοσταγή ζόμπι και εκείνης που απελευθερώνει την ανθρώπινη προδιάθεση σε συνθήκες έντονης συναισθηματικής πίεσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου