Ντόναλντ Τραμπ: Ο μισότρελος που τά χει τετρακόσια

Ντόναλντ  Τραμπ. Ο άνθρωπος που θαυμάζει τον Βλαντιμίρ Πούτιν, επειδή θέλει να του μοιάσει στην καχεκτική νομή της απεριόριστης εξουσίας και δύναμης που διαθέτει, ώστε , με διάφορα συνταγματικά τεχνάσματα, να μπορεί να κυβερνά για πάντα. Ποιος αλαζόνας δε θα τον θαύμαζε; Ο άνθρωπος που, ευρισκόμενος στην εξουσία μόλις μερικές ημέρες, ονειρεύεται ήδη τη δεύτερη του θητεία. Ποιος άφρονας δε θα ονειρευόταν;

Ο πολιτικός που υπογράφει το ένα προεδρικό διάταγμα μετά το άλλο, θέτοντας σε λειτουργία μηχανισμούς κατεδάφισης σχέσεων, δικαιωμάτων, εμπιστοσύνης. Ποιος πραγματικά επικίνδυνος δε θα βιαζόταν να το κάνει;

 Οι 100 πρώτες ημέρες του σκοτεινού και κυνικού Ντόναλντ Τραμπ έχουν μόλις αρχίσει να θαμπώνουν τις άκρες του ορίζοντα, ενώ η κυριαρχία των ιδεών του, μοιάζει να επεκτείνεται με τόσο γοργούς ρυθμούς ώστε να μη συναντά κανένα πραγματικό εμπόδιο. Εκατομμύρια Αμερικανοί πολίτες, της μεσαίας κυρίως αλλά και της εργατικής τάξης, είναι ήδη πεπεισμένοι  ότι  αυτός ο αθυρόστομος και εγωκεντρικός δισεκατομμυριούχος, που έχει φροντίσει  να στελεχώσει το υπουργικό του συμβούλιο με ολιγάρχες και γεράκια του πολέμου, θα ενδιαφερθεί περισσότερο για το λαό του από τους συστημικούς πολιτικούς της Ουάσινγκτον.  

  Μέχρι ποιου σημείου, όμως θα τεντώθει το σχοινί; Οι αγορές, ωσάν τυφλές θεότητες, προεξοφλούν θετική ανταπόκριση της οικονομίας στα μέτρα του.

Ο ίδιος προοικονομεί τείχη και φτιάχνει αποστάσεις.  Ένα ετερόκλητο πολιτικά, αλλά ομοιογενές κοινωνικά πλήθος ανά τον κόσμο, συντάσσεται στο πλευρό του. Λαϊκιστές, φτηνοί τυχοδιώκτες, φωνακλάδες, επαγγελματίες διαμαρτυρόμενοι, αγανακτισμένοι, σεξιστές, κομπλεξικοί, ακροδεξιοί, φασίστες, γραφικοί, τυχοδιώκτες, ασταθείς ηγέτες μέχρι και η αριστερή κυβέρνηση του Μαδούρο, ποντάρουν πολλά στην παρουσία του μισότρελου που τά χει τετρακόσια. Όλοι τους ονειρεύονται να βρεθούν καβάλα στο κύμα που δημιούργησε η δική του παρουσία , ώστε να έρθουν ή να παραμείνουν στα πράγματα, για να περιχαρακωθούν μαζί με τους λαούς τους σε έναν αέναο κύκλο κλειστότητας, ενδοσκόπησης, εθνοτικής βίας και μοιρολατρίας. Σ έναν κόσμο με κλειστούς πόρους και αποφραγμένες αρτηρίες, που θα τους εξασφαλίζει συνθήκες μακροβιότητας στην εξουσία.

  Τελικά, ο Τραμπ, δεν ήρθε απλώς στα πράγματα  για να κάνει τον πλούσιο πλουσιότερο, όπως διατείνονται πολλοί. Αυτό θα γινότανε έτσι κι αλλιώς. Ήρθε για να αποξενώσει περισσότερο τον ξένο, για να τον στοχοποιήσει σε όλα τα πεδία της καθημερινής δραστηριότητας , για να καταδείξει ως απειλητικό τον "αλλιώτικο". Ήρθε για να αποδομήσει το δήθεν προοδευτικό σταρ σίστεμ που του αντιτίθεται.  Ήρθε για να μετατρέψει τη συνωμοσία σε δόγμα και τη συνωμοσιολογία σε αληθινή θρησκεία.  Ήρθε, τελικά,  για να τολμήσει μια απόπειρα «ρωσοποίησης» του αμερικανικού πολιτικού συστήματος και της οικονομίας.

Γιατί, γνωρίζει πολύ καλά, ότι αν θέλει κανείς  να αντιμετωπίσει  στον εμπορικό στίβο τις δύο τέλειες δικτατορίες του πλανήτη,αυτές της Ρωσίας και της Κίνας, απαιτούνται από πλευράς του στοχευμένες πολιτικές περιστολής δικαιωμάτων και συρρίκνωσης της  δημοκρατίας.