«Να ζεις στην περιφέρεια, ατενίζοντας
διαρκώς προς το κέντρο». Ασχέτως, αν δεν είναι από τα πιο βαρυσήμαντα ρητά που
κυκλοφορούν σήμερα στο διαδίκτυο, μοιάζει τόσο βαθιά τσεχωφικό όσο και οι πιο
μελαγχολικές διατυπώσεις του Ρώσου συγγραφέα για τον ανεκπλήρωτο έρωτα και τον
χαμένο στόχο. Ο λόγος όμως της προφανούς αδιαφορίας του κοινού σε σχέση με το απόφθεγμα
είναι ότι δε σε ενθαρρύνει να πιστέψεις ότι είσαι κάτι μεγαλύτερο από αυτό που
είσαι, και δε σε παρακινεί να μπαστακωθείς μαζί με τόσους άλλους στο επίκεντρο αυτού
του κόσμου. Αντίθετα, σου υπενθυμίζει ότι με ταπεινότητα και επιμονή, θα
υπάρχει πάντα λίγος χώρος για εσένα στην περιφέρεια των πραγμάτων.. Ελάχιστα
γοητευτική προοπτική για τους πολλούς θα σκεφτεί κανείς...
Έβγαλα αυτή τη φωτογραφία πριν από
περίπου ένα χρόνο.
Τα συναισθήματά μου ήταν συγκεχυμένα,
θολά από την κόπωση και συνάμα απροσδιόριστα όσο περίπου η γραμμή που χωρίζει
τον ουρανό από τη θάλασσα. Με βοήθησαν όμως πολύ να επιβάλλω στον εαυτό μου μια
απαράμιλλη επιτόπια στροφή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου