Δεν είναι πως παραγεράσαν
κι ό,τι ένιωθαν σχεδόν το χάσαν
κι ούτε πως χωριστά ξυπνάνε
γιατί άλλο πια δεν αγαπάνε
σαν μαρασμός αργός μια φλόγας
και σαν τροχιά σκασμένης ρόδας
μαζί αντέχουνε να ζούνε
γιατί ποτέ δε θα τα βρούνε
κι αν γίνονται μαλλιά κουβάρια
τα μακροχρόνια ζευγάρια
αν έφευγε η άβυσσός τους
δε θά ταν ο άλλος πια
δικός τους
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου