Καταλήγω να νιώθω τόσο μετανιωμένος για την κάθε μια φορά που χρειάζεται να προτείνω σε κάποιον μια ταινία, που συνήθως αποφεύγω να το κάνω. Για το «Paterson” του Τζιμ Τζάρμους ,όμως θα το κάνω ανεπιφύλακτα . Ο λόγος είναι πως πιστεύω ότι μια τέτοια χαμηλού προφίλ ταινία, που έχει στο επίκεντρό της ένα ασυμβίβαστο ζευγάρι που μαθαίνει να αντιμετωπίζει τα διαρκώς επαναλαμβανόμενα μοτίβα της ζωής του μέσα από τη συγκινητική υποστήριξη του ενός προς τα όνειρα του άλλου, κατά κάποιο τρόπο μας αφορά όλους. Ιδιαίτερα μάλιστα όσους από εμάς αντλούν αποκλειστικά τη δύναμή τους μέσα από τον εξαντλημένο εαυτό τους, αναζητώντας απελπισμένα κάποιον τρόπο για να συντονίσουν την καθημερινή τους ρουτίνα με κάτι που να μοιάζει με πραγματική ευτυχία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου