Χρωματισμένες σφαίρες

Είμαστε ανθρώπινα όντα και οφείλουμε ελάχιστο φόρο τιμής, για τους πεσόντες κάθε εξέγερσης. Γι αυτό, νιώθεις απογοήτευση,όταν συναντάς ανθρώπους της Αριστεράς, που συγκινήθηκαν με τον "Επιτάφιο" του Ρίτσου και τη φωτογραφία της μάνας που θρηνεί πάνω στο νεκρό γιο της, να αντιμετωπίζουν με τέτοια ελαφρότητα τους νεκρούς στους δρόμους του Καράκας, Άραγε, θρηνούμε το νεκρό αγωνιστή ή μονάχα τους ομοίους μας; υπάρχουν, φίλοι μου, πολύ πιο σημαντικά πράγματα από τις ιδέες που μας κατακλύζουν γιατί ,τελικά, για ένα γονιό,απειροελάχιστη σημασία έχει, η διεκδίκηση ενός καλύτερου μέλλοντος, όταν το παιδί του έχει αφανιστεί από σφαίρες δικτάτορα, φιλελεύθερου ή σοσιαλιστή.