Όπως έβλεπα τον τύπο, να ουρλιάζει, να βογγά
στο φρεσκοβαμμένο τοίχο, είπα: βρε το φουκαρά
που του κόψανε δυο-ογδόντα, ευρουλάκια απ το μισθό
οι αλήτες που το ογδόντα τον προσλάβαν μουλωχτό
μα όταν μου είπε να αντιδράσω, να τα σπάσω, να οργιστώ
είπα: πρώτα, όμως, θα σπάσω το κεφάλι σου εγώ
στρατηγοί οι βολεμένοι, στέλνουν άνεργους στρατούς
για τη μάχη τη χαμένη, για τους πρώην τους μισθούς
βγήκε ο άλλος στα σαράντα και... στη σύνταξη
και σου λέει να πάρεις τ όπλο για την ανασύνταξη
μα αυτός όπλο δεν παίρνει, μόνο ουρλιάζει και ζητά
και θυσία περιμένει απ της χώρας τα λοιπά
γιατί στέκεται το κράτος, στα δικά του τα παιδιά
όταν πτώματα στο βάθος, αναλώσιμων μετρά
κι όποιος φεύγει μετανάστης, για ένα τόπο μακρινό
εύχεται "καλή πατρίδα" σ όποιον μένει ακόμα εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου