Λύκε, λύκε είμαι εδώ;

Είμαι πολύ απογοητευμένος, λέω πρόσφατα σ ένα φίλο μου. Μπορεί να έχω γράψει μερικές χιλιάδες κείμενα, αλλά ακόμη είμαι σχεδόν αόρατος  στο διαδίκτυο. Για παράδειγμα, ψάχνω τις προάλλες  για το λήμμα «ευθυμογράφημα» στο Google και διαπιστώνω ότι δεν υπάρχω πουθενά. Αντίθετα, διαβάζω στις πρώτες σελίδες ότι το ευθυμογράφημα πέθανε όταν ο Ψαθάς αποφάσισε να πολιτικοποιήσει τα κείμενά του. Μετά ψάχνω στο χρονογράφημα, αλλά κι εκεί δεν είμαι πουθενά. Το χρονογράφημα, λέει κάποιος άλλος, πέθανε, στα τέλη της δεκαετίας του εβδομήντα. Ενώ κάποιος τρίτος γράφει ότι η σοβαρή ποίηση πέθανε μαζί με τον Ελύτη και η κριτική όταν πέθανε ο Ραφαηλίδης. Το έχεις δει το «The Others» έτσι; ρωτάω τελικά

-Χάρη, μου λέει ο φίλος , ηρέμησε. Βλέπεις παντού φαντάσματα.

-Σύμφωνοι, απαντάω. Εγώ βλέπω φαντάσματα. Εκείνα, βλέπουν ζωντανό;