Κυριακή 4 Ιανουαρίου 2015

Η Μαρία της σιωπής και ο εύπιστος Θωμάς

Δεν είναι αναγκαίο να ανήκει κανείς στους φανατικούς υποστηρικτές του ΣΥΡΙΖΑ για να διαπιστώσει ότι οι εκπρόσωποί του σε κάθε εμφάνισή τους στα ΜΜΕ είναι περιτριγυρισμένοι από νάρκες. Θες οι επίμονες ερωτήσεις που θα τους τεθούν θες το ξεψάχνισμα παλιότερων και πρόσφατων δηλώσεών τους, όλα μοιάζουν να οδηγούν σε μια καλοστημένη παγίδα και στην καρατόμηση του περίφημου προγράμματος της Θεσσαλονίκης. Τα αποτελέσματα της οποίας, θα πρέπει να αξιοποιηθούν την επόμενη κιόλας ημέρα από το επικοινωνιακό επιτελείο της κυβέρνησης για να διατρανωθεί η άποψη που τη θέλει να κατέχει δικαιωματικά το μονοπώλιο της αλήθειας.
Από την πλευρά τους τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, συμπεριφερόμενα κάποιες φορές σαν ανεξέλεγκτη αγέλη, και κάποιες άλλες με εμφανή τα σημάδια  ερασιτεχνισμού στις κινήσεις τους, μοιάζουν ανήμπορα να ξεφύγουν από τη ριζοσπαστική φύση τους. Έτσι, το χάσμα ανάμεσα στην οικεία αντίδραση και τον άγνωστο κυβερνητισμό μοιάζει κάθε μέρα να μεγαλώνει μπροστά σε ένα κοινό γερασμένο και συντηρητικό,  που έμαθε να βολεύεται εδώ και πολλά χρόνια με την ιδέα του να υποδύεται κάθε τέτοια εποχή το ρόλο του εύπιστου Θωμά.


 Κινούμενα από κεκτημένη ταχύτητα, λοιπόν, τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, φλυαρούν ακατάπαυστα, ανήμπορα λες να αντιληφθούν τη σημασία της σιωπής σ αυτή την εκλογική αναμέτρηση. Αντίθετα, η εκπρόσωπος τύπου της Νέας Δημοκρατίας, Μαρία Σπυράκη, και τα υπόλοιπα πρωτοκλασάτα στελέχη του κόμματος, έχουν επιβάλλει με τη βοήθεια των φίλα προσκείμενων παρουσιαστών ένα πρωτόγνωρο σκηνικό: αφήνουν τους πολιτικούς τους αντιπάλους να μιλούν για όσο χρόνο θέλουν και απλώς παρεμβαίνουν επί των λεγομένων τους. Σπάνια τους διακόπτουν, σπανιότερα τους καπελώνουν. Πού πήγαν, σκέφτεσαι, εκείνα τα παλιά χρόνια όπου ο ένας μιλούσε πάνω στη φωνή του άλλου. Τώρα η σιωπή είναι παραπάνω από χρυσός. Είναι διαβατήριο νίκης. Σε βοηθάει να ξεφύγεις από την υποχρέωση να αναφερθείς αναλυτικά στο δικό σου πρόγραμμα, και αδυνατίζει τη σημασία του τι θα κάνεις εσύ ως κυβερνών κόμμα, αν ξανακερδίσεις μια επόμενη θητεία.

  Αντίθετα, η τάση προς τη φλυαρία, εκτός από δείγμα εγγενούς απειθαρχίας στις κεντρικές θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, οδηγεί τα στελέχη της αντιπολίτευσης σ ένα διαρκή φαύλο κύκλο φθοράς:  να προσπαθούν συνεχώς να αποδείξουν ότι δεν είναι ελέφαντες. Να ερμηνεύσουν και να δικαιολογήσουν τις απόψεις κάποιου συναδέλφους τους, με τον οποίο μπορεί να τους χωρίζει ιδεολογικό χάσμα. Δεν θέλω να κάνω τον έξυπνο και να μην αναγνωρίσω πόσο δύσκολη γίνεται η αποστολή ενός ριζοσπαστικού κόμματος που θέλει να φτάσει στην εξουσία έχοντας απέναντί του τη συντριπτική πλειοψηφία των μέσων μαζικής ενημέρωσης. Αλλά δεν μπορώ να μην επισημάνω ότι η εκστρατεία για το ΣΥΡΙΖΑ  μοιάζει επικοινωνιακά να μην  έχει ξεκινήσει καθόλου καλά. Η εικόνα που έχω είναι αυτή ενός κόμματος που βρίσκεται συνεχώς στα σχοινιά της πολιτικής αντιπαράθεσης, αντί να βρίσκεται σε θέση επίθεσης. Στα σχοινιά και σε κατάσταση  διαρκούς άμυνας και απολογίας, απέναντι σε χτυπήματα που συχνά καταφέρει το ίδιο στον εαυτό του.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου