Εσύ που δείλιαζες την κρίσιμη στιγμή

Είναι ένας έρωτας σκιώδης,  φευγαλέος

σαν όταν βρίσκεις κάποια για να συζητάς

και νιώθεις δίπλα της μοναδικός κι ωραίος

και στον αέρα για εκείνην περπατάς

είναι ένας έρωτας χαμένος από χέρι

σαν δύο τρένα που περνούν αντικριστά

κάτι που σβήνει με το πρώτο το αγέρι

και σου αφήνει μία πέτρα στην καρδιά

Και τότε λες για να αντέξεις ένα ψέμα

Πως είναι ο έρωτας μια ουσία χημική

Σαν όταν τρως σοκολατάκια εικοσιένα

Και περιμένεις να περάσει ως το πρωί

Κι έχεις στα χέρια σου ένα όνομα μονάχα

Δίχως ταυτότητα και δίχως αριθμό

Τι να ναι ο έρωτας αναρωτιέσαι τάχα

Κι αν μου αξίζει  ή ξανά θα ερημωθώ

Και τότε λες το όνομά της για να αντέξεις

Εσύ που  δείλιαζες την κρίσιμη στιγμή

Ψάχνεις αστέρι μαγικό να τη γυρέψεις

και  να δειλιάσεις άλλη μια φορά γι αυτή