Πέμπτη 4 Ιανουαρίου 2018

Τhe Μeyerowitz Stories

Μια σειρά από αξιόλογους  πρωταγωνιστές (Μπεν Στίλερ, Ντάστιν Χόφμαν, Ελίζαμπεθ Μάρβελ, Έμμα Τόμπσον) συμμετέχουν στην δραματική-κωμική παραγωγή χαρακτήρων του Netflix « Τhe meyerowitz stories» σε σενάριο και σκηνοθεσία του Νόουα Μπόματκ.
Ο πατριάρχης της οικογένειας Μεγιέροβιτς, Χάρολντ, απολαμβάνει-τρόπος του λέγειν- τα συντάξιμά του χρόνια, παρακολουθώντας ισάξιους και συνομίληκους με εκείνον καλλιτέχνες να είναι ακόμα δραστήριοι κερδίζοντας αναγνώριση και χρήματα.
 Όταν τον επισκέπτεται ο μεγάλος του γιος, ζητώντας του να τον φιλοξενήσει για λίγες ημέρες, ο Χάρολντ , βράζει στο ζουμί του, πιστεύοντας ότι η αγορά της τέχνης του οφείλει μια αναδρομική ρετροσπεκτίβα.  Μετά,  σειρά παίρνουν ο δεύτερος γιος και η κόρη του Χάρολντ, χαρίζοντάς μας μια διαφωτιστική αναπαράσταση της οικογενειακής τους ιστορίας μέσα από την δική του ο καθένας προσωπική οπτική.

Όταν ο πατέρας τους, όμως αρρωσταίνει βαριά, τα τρία ετεροθαλή αδέλφια αναγκάζονται να επικοινωνήσουν μεταξύ τους, βάζοντας στην άκρη την καχυποψία του παρελθόντος.  Καταλαβαίνοντας ότι θέλουν να γνωριστούν ακόμα καλύτερα μεταξύ τους αποφασίζουν να βγουν με κάθε τρόπο από τη βαριά σκιά του Χάρολντ, που αποτελεί και την πιο ευλογοφανή πηγή της δυστυχίας τους.   

Τρίτη 2 Ιανουαρίου 2018

Υπάρχει χρόνος να διορθώσεις ένα λάθος


Ίσως το κόσκινό σου να κρατήσει λίγη άμμο
όπως κουνάς τη γνώση δεξιά κι αριστερά
άνθρωπε που πηδάς, για να σωθείς από αεροπλάνο
όπως ο Φοίνικας, στο κέντρο της πυράς
κι από τις στάχτες σου τα ίδια ξεκινάς

 Θυμάμαι τα θαυμαστικά που ξέχναγα να βάζω
στις πρώτες τις εκθέσεις μου, στα πρώτα μου γραπτά
μη θέλοντας τα κείμενα πολύ να τα κουράζω
τα γέμιζα μ αποσιωπητικά...

 ...το ίδιο με τους έρωτες και τις χλωμές αγάπες
τα κίτρινα τα μάγουλα που ψάχναν λίγο ρουζ
τα φθινοπωρινά κορμιά που έπιαναν τις σάρπες
τα σαββατοβραδιάτικα τα ντουζ

 για χρόνια σαπουνίστηκα χωρίς να ξεβρωμίσω
και πάντοτε η παλάμη μου ζητάει γραμμή ζωής
κι αν δεν αναγνωρίστηκα δε θα το συνηθίσω
ποτέ δεν το συνήθισε κανείς

 μα πιο πολύ απ όλα, στ αλήθεια σας το λέω
αυτό που με τσακίζει είναι των φίλων η σιωπή
αυτή η αδιαφορία για ό,τι κάνω κι ό,τι λέω
που ουδείς προφήτης μπόρεσε ποτέ να καταπιεί


κι ακολουθεί κατόπιν η σκαστή μου η αγάπη
που δεν της πετυχαίνει η αιώνια συνταγή
που λέει φτιάξτο μόνος σου, μα βάλτο στο κεφάλι
χωρίς τη μνήμη το σαπούνι γίνεται αλοιφή

 κι αν τα καλύτερα τραγούδια μου τα έγραψα από πάθος
για μια γυναίκα που δεν τα άξιζε στο βάθος
υπάρχει χρόνος να διορθώσεις ένα λάθος
κι αυτός ο χρόνος από τώρα αρχινά