Σάββατο 30 Ιουνίου 2018

Οι τουρίστες βγάζουν σέλφις ή γαμούν


Τι να ψάξω σε μια καρτ ποστάλ
τι να βρω σε μια ολόχρυση ακτή
το ταξίδι ένα μπίζνες πλαν
το ταξίδι μια θλιμμένη ανταλλαγή

τριγυρίζω με μια κάμερα
ταξιδεύω για να φωτογραφηθώ
κοντοστέκομαι παράμερα
και σε likes όλα τα αποτιμώ

το γκαρσόνι ένα δεκάωρο
όρθιο για να εξυπηρετηθώ
και το πούλμαν κλυδωνίζεται
χάρη σ ένα νυσταγμένο οδηγό

μόνο  ό,τι  εξαγνίζεται
μόνο ό,τι είναι τέλειο θα δω
η  φυγή μου θα εμφανίζεται
θα ανεβάζω λήψεις κι απ το πρωϊνό

κουρασμένα βλέπω πρόσωπα
που πληρώνονται να μου χαμογελούν
στα ταξίδια τα απρόσωπα
οι τουρίστες βγάζουν σέλφις ή γαμούν

μα το ξέρεις πόσο νοιάζομαι
να σε ψάξω σε μια νέα διαδρομή
να πηγαίνω  και να φαντάζομαι
πως πηγαίνουμε στο λύκειο μαζί
να επιστρέφω και να φαντάζομαι
πως μαθαίνουμε ιταλικά μαζί


Παρασκευή 29 Ιουνίου 2018

Δεύτερη Σύσπαση


Μέσα στο σπήλαιο μιας εγκύου
στα αβαθή της μεσογείου
δεύτερη σύσπαση και πόνος
δεύτερη σύσπαση και φόνος

καιρός να σπάσει ή να αρχίσει
να περατώσει ή να λυγίσει
καιρός να διώξει τη βαλίτσα
να προστατεύσει την κοιλίτσα

ακούει το χτύπο  της  καρδιάς της
μέσα στο σπήλαιο της μαμάς της
φαντασιώνεται το απ  έξω
να βγω μανούλα μου να παίξω

αναρριπίζονται  οι τοίχοι
κι ο κόσμος έχει αποτύχει
στα χέρια Σύρου εργολάβου
γεννά στη μέση του πελάγου

πικρόχολη λογομαχία                                                                                                           
σωσίβια  για Ελευθερία
απώθηση κι αλληλεγγύη
νιώθει η Ευρώπη κι αναλύει

συγκερασμός φτώχειας πολέμου
άνοιξε ο κόλπος του ανέμου
Δούναβης, Ροδανοί και Ρήνοι
έξω απ την πόρτα τους αφήνει

μέσα στο σπήλαιο μιας εγκύου
στα αβαθή της Μεσογείου
στάζουνε γάλα οι σταλακτίτες
σαν καταδύονται Ευρυδίκες

Κυριακή 24 Ιουνίου 2018

Μας τρέφει η απόσταση


Δυο σπίτια μακρινά
ενδιάμεσα ένας υπολογιστής
σαν πύλη στα υγρά
στενά της Σκύλλας και της Χάρυβδης
δυο σπίτια μακρινά

τα δάχτυλά μου αργούν
κι αντί να βρίσκονται στο στρώμα σου
σε πλήκτρα αιμορραγούν
αντί να ήτανε στο σώμα σου
τα δάχτυλά μου αργούν

ο κόσμος βράχηκε
κι ελάχιστα καταλαβαίνουμε
απ ό,τι χάθηκε
κι απ όλα αυτά που μας συμβαίνουνε
ελάχιστα καταλαβαίνουμε

Το ξέρω,  σ άφησα
σε μια αχλή, σ ένα μυστήριο
σ αποδιοργάνωσα
χωρίς να δώσω ένα πειστήριο
μα είναι τόσο αργά για μας

Βλέπω το διακαμό
της θάλασσας και τις αναλαμπές
σε ψάχνω σε smartphone
σε τάμπλετ και σε συσκευές
βλέπω το διακαμό

δεν ξέρω, αν είμαι εδώ
δεν ξέρω καν αν είσαι εκεί
φοβάμαι να σκεφτώ
πως είμαστε αντικατοπτρισμοί
δεν ξέρω, αν είμαι εδώ

ποιος νά μαι εγώ , ποια να σαι εσύ;
ο χρόνος μόνο αθάνατος
μας τρέφει η απόσταση
το άγγιγμα κι ο θάνατος
ποιός νά μαι εγώ , ποια να σαι εσύ;

Σάββατο 23 Ιουνίου 2018

Στην Πιερία

Όλος ο κόσμος Ιστορία
Μακεδονία όλη η γη
Όλος ο κόσμος μια απουσία
που την πωλούν φανατικοί

Όλος ο κόσμος μια σανίδα
Όλος ο κόσμος  μια πηγή
Όλος ο κόσμος μια παγίδα
Για κάποιον πού χει απελπιστεί

Όλος ο κόσμος μια πατρίδα
όλος ο κόσμος μια στροφή
δεν ξέρω, ο κόσμος, και δεν είδα
μια ξενιτειά όλη η γη

όλου του κόσμου η κατήφεια
πλούσιοι, μεσαίοι και φτωχοί
στ αγριεμένα σου τα στήθια
μία σταλιά χώμα η ζωή

στ αγριεμένα σου τα στήθια
να ξαποστάσω μια στιγμή
στην Πιερία η αλήθεια
όλου του κόσμου έχει κρυφτεί

Ριάκι


Ούτε να ψάχνω πως θ αρχίσω
ούτε να χάφτω ό,τι μασώ
στο ίντερνετ να εξασφαλίσω
επίπεδο εικονικό, επίπεδο βιοτικό

κι όταν ανάβει το λαμπάκι
του Messenger και είμαι εκεί
να νιώθεις πως υπάρχει κάτι
για σένα μέσα στη ζωή
για σένα μέσα στη ζωή


τώρα που άρχισες, Ριάκι
στον ενικό να μου μιλάς
φοβάμαι θά ρθει χαμπεράκι
πως κάποιον άλλο λαχταράς
πως κάποιον άλλο  λαχταράς

δε θα γυρέψω  ν αραδιάσεις
λόγια, για μένα, τρυφερά
ούτε στα έσχατα να φτάσεις
κι ούτε ανταπόκριση καμιά
κι ούτε ανταπόκριση καμιά

τώρα, που πιάνω φωταγώνι
εσύ, στο δρόμο όλο γυρνάς
λιώνω και πίνω μαύρο χιόνι
απ τα σημεία που πατάς
απ τα σημεία που περνάς


Πέμπτη 21 Ιουνίου 2018

Epirus 2018




Καφενείο «Ο Ουράνιος Κήπος»


Διώξε τις κάργιες, Πρέβεζα
σκιάζονται οι τουρίστες
κι οι κάτοικοί σου ντρέπονται
τους αυτοκτονικούς
για όσους δεν αισθάνονται
πια τίποτα τις νύχτες
ο ποιητής το τόνισε:
«μακριά από πνιγμούς»

κάτω απ το δωμάτιο
του Κώστα Καρυωτάκη
φύτρωσε ένα βέβηλο
από καιρό, μπαράκι, μικρό μου

με μια μετάθεση έφτασα
μα απ την καρδιά σου λείπω
απελπισμένος σ έψαξα
μες στον Ουράνιο Κήπο, μικρό μου

τι θά ταν μια ανάμνηση
χωρίς την προσμονή της
μια καρτ ποστάλ, μια Πρέβεζα
χωρίς τον ποιητή της, μικρό μου

να μ έχεις στην ψηφιακή ζωή σου
αν σ εμψυχώνει
με έναν τρόπο ήπιο
που δε θα σε πληγώνει, μικρό μου

ύψωσε το Νομάρχη της
κρύβει τον ποιητή της
διώχνει τις κάργιες άμεσα
για νά ρθει η ανάπτυξή της, μικρό μου

Σάββατο 16 Ιουνίου 2018

Για όσα αξίζουν να παλέψεις


Δεν το είχα υπολογίσει
στις περίεργές μου ορέξεις
μα από σένα είχα μεθύσει
και δεν ήξερα αν θ αντέξεις
στο ταξίδι αυτό, αν μπλέξεις

σε μια χώρα δίχως ήλιο
στην εσώτερή μου υφήλιο
μια Αλίκη όταν χορέψεις
θα σαι όπου με γυρέψεις
δίχως θαύματα και λέξεις

κι εγώ ένας τσαρλατάνος
ένας ύποπτος ζητιάνος
σ ένα ξένο μονοπάτι
στου παραμυθιού το κάτι
να μη κλείνει, πάλι, μάτι

κι αν φορτώθηκες στον ώμο
χθες, ακόμα ένα χρόνο
στο ποδήλατο να τρέξεις
για όσα αξίζουν να παλέψεις
μια συγγνώμη, χίλιες σκέψεις


Μάλιστα, Σεφ #10 (Comic Strip)


Σάββατο 9 Ιουνίου 2018

Του ολιγάρχη ο γιος


Στο Ίνσταγκραμ τη βγάζει
δεν έμαθε κι αλλιώς
τον κόσμο όλο κράζει
τον θέλει κι ο λαός
του Ολιγάρχη ο γιος

δουλειά δεν έχει μάθει
δεν ξέρει τι θα πει
να έχεις κάτι πάθει
και να χεις γιατρευτεί
μονάχος, μοναχή

να έχεις κάτι πάθει
να μην έχεις γιατρό
ο γιος του ολιγάρχη
ένα μηδενικό
να μην έχεις γιατρό

στο ίνσταγκραμ αράζει
κουράζεται πολύ
ανακοινώσεις βγάζει
για μια μεταγραφή
χειροκροτούν οι αμνοί

ο γέρος του μαθαίνει
τα κόλπα τα παλιά
φιλοσοφίες του λέει
και άλλα  γνωμικά
πως βγαίνουν τα λεφτά

«παιδί μου, αν η κότα
δεν κάνει το αυγό
αγόρασε άλλη κότα
με χρήμα κρατικό
κι αγόρασε κι αυγό»

Οι Νάρκισσοι #41 (Comic Strip Vignette )